“
بررسی‌ها نشان می‌دهد که بار تکفل منطقه ۴ شیراز در سال ۱۳۷۵ معادل ۳۵/۴ نفر بود. این سنجه برای شهر شیراز معادل ۲/۴ بود. مقایسه دو سنجه فوق نشان می‌دهد که با فرض یکسان بودن متوسط درآمد شاغلین منطقه ۴ با متوسط شهر شیراز، هر فرد شاغل درآمد در منطقه ۴ درآمد خود را بین افراد بیشتری تقسیم می‌کند و هزینه های افراد بیشتری را تقبل می‌کند. این خود به معنی سکونت اقشار متوسط به پائین در منطقه ۴ شیراز دارد.
بررسی بارتکفل در محلات منطقه ۴ که در نقشه شماره ۸ آمده است، نشان می‌دهد که محله ۲۱ با بارتکفل ۵ بیشترین بارتکفل را دارد. پس از این محله، محله ۵ با ۸/۴ نفر و محله ۲ با ۷۲/۴ نفر قرار دارند. در مقابل محله ۱۱ با بارتکفل ۸/۱ و محله ۱۶ با بارتکفل ۳۵/۳ کمترین بار تکفل را داشته‌اند. هرچند غیر طبیعی بودن بار تکفل محله ۱۱ و ۲۱ ناشی از مسکونی نبودن این محلات است.
گروه‌بندی اجتماعی
(گروه‌های عمده شغلی و وضعیت شغلی در سال ۱۳۷۵ و مقایسه آن با شهر)
برای بررسی گروه‌بندی اجتماعی از جداول آماری سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۷۵ بهره گرفتیم. در اینجا ذکر دو نکته حائز اهمیت است. اول اینکه، این جداول تنها در محدوده‌های منطقه در دسترس است و در محدوده‌های حوزه و بلوک در دسترس نیست. لذا مطالعات این بخش در سطح کل منطقه صورت می‌گیرد و امکان پهنه‌بندی در محلات وجود ندارد. از سوی دیگر، از آنجا که نه تنها منطقه ۴ در سال ۱۳۶۵ وجود نداشت، بلکه شیراز از نظر آماری از دو منطقه آماری تشکیل شده بود، و اطلاعات جداول سرشماری سال ۱۳۶۵ در محدوده ۲ منطقهفوق وجود داشت که عملاً به دلیل اختلافات طبقات اجتماعی سکونتی بین مناطق امکان بازسازی برای مناطق نیز وجود نداشت، تنها به سرشماری سال ۱۳۷۵ بسنده نمودیم و بررسی روندی انجام نشد. ضمن اینکه تحولات اجتماعی سال‌های اخیر به اندازه‌ای بوده است که عملاً گروه‌بندی سال ۱۳۶۵ غیر قابل استناد می‌شود. بنابرین تنها به بررسی گروه‌بندی اجتماعی سال ۱۳۷۵ منطقه و مقایسه آن با شهر شیراز بسنده شد.
برای این منظور از گروه‌بندی گروه‌های عمده شغلی و وضعیت شغلی و گروه‌های عمده فعالیت شاغلین بهره گرفتیم.
بررسی گروه‌های عمده شغلی شاغلین ساکن منطقه و مقایسه با شهر
در سال ۱۳۷۵ منطقه ۴ شهرداری شیراز محل سکونت ۴۳۰۴۹ نفر شاغل بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که از این تعداد ۰۹/۲۴ درصد صنعتگر، ۴۴/۱۴ درصد متصدیان ماشین‌آلات، ۹۴/۱۲ درصد متخصصان و ۰۳/۱۲ درصد کارکنان خدماتی و فروش بودند. سهم بقیه گروه‌های شغلی کمتر از ۱۰ درصد بود. بررسی فوق در شهر شیراز نشان می‌دهد که از مجموع ۲۵۰۶۳۸ نفر شاغل شهر شیراز، ۴۳/۲۱ درصد صنعتگر، ۸۱/۱۳ درصد کارکنان خدماتی و فروش، ۷۶/۱۲ درصد متخصص، ۸۴/۱۲ درصد سایر و اظهار نشده (عمدتاًً نظامی‌ها که در گروه‌بندی شغلی تحت اظهارنشده آورده می‌شوند.) و ۷۲/۱۱ درصد متصدیان ماشین‌آلات بودند.
مقایسه ترکیب گروه‌های شغلی شاغلین ساکن در منطقه ۴ با گروه‌های شغلی شاغلین شهر شیراز، موقعیت منطقه را در اسکان گروه‌های عمده شغلی نشان می‌دهد. این امر نشان می‌دهد، علی‌رغم اینکه در منطقه ۴ نیز همانند کل شهر، تقریباً از هر قشری ساکن وجود دارد، که خود از گستردگی منطقه و شمول منطقه بر بخش‌هائی از مناطق متوسط به بالای شهر نظیر میدان معلم و اطراف آن و در مقابل مناطق حاشیه‌ای و متوسط به پائین نشین نظیر میان‌رود و … نشأت می‌گیرد، اما به نسبت متوسط شهر شیراز سهم سکونت صنعتگران، متصدیان ماشین‌آلات، متخصصان، تکنسین‌ها و کارمندان اداری در منطقه بیشتر است. به عبارت دیگر، گروه‌های اخیر منطقه ۴ را بیش از سایر مناطق برای سکونت خود انتخاب کرده‌اند. نمودار شماره ۴-۳ مقایسه ترکیب گروه‌های شغلی منطقه ۴ و شهر شیراز را نشان می‌دهد.
-
- – برای تلفیق دانه‌بندی قطعات مسکونی و عرض دسترسی‌ها از نرم افزار GIS (Arcmap, Arcview) استفاده شده است. ↑
-
- – منطقه ۲۱ به دلیل نداشتن ساختمان مسکونی و به تبع آن جمعیت ساکن در جداول لحاظ نشده است. ↑
-
- ستون کمبود مربوط به جدول شماره ۵ تا ۹ می‌باشد. ↑
-
- اعداد منفی بیانگر وجود اراضی مازاد بر نیاز می‌باشد که در جمع هزینه تملک زمین محاسبه نشده‌اند. ↑
-
- ستون کمبود مربوط به جدول شماره ۵ تا ۹ می‌باشد. ↑
-
- اعداد منفی بیانگر وجود اراضی مازاد بر نیاز می‌باشد که در جمع هزینه تملک زمین محاسبه نشده‌اند. ↑
-
- ستون کمبود مربوط به جدول شماره ۵ تا ۹ می‌باشد. ↑
“
