1. 1. پی بردن به ارتباط موقتی بین حوادث

1. تشکیل اهداف تفکر پایورانه( عاملینی) که مرکب از ۳ فرایند است: ۱- ادراک خویشتن به عنوان پدید آورنده اعمال و اقدامات.۲- بازشناسی خویشتن. ۳- تشکیل اهداف هم در تفکر رهیاب و هم در تفکر پایورانه مشترک است. همین طور باید دقت کرد که تفکر رهیاب و پایورانه به سوی اهداف همراه با هم، پایه و اساس امید کلیی را تشکیل می‌دهند( به نقل از بهاری، ۱۳۸۸).

دوره دوم کودکی(سال‌های پیش دبستانی :۶-۳ سالگی):

در سال‌های پیش دبستانی کودک با انفجار کلمات روبه روست. حجم مغز از ۳ تا ۶ سالگی به اندازه نصف حجم مغز دربزرگسالی و وزن آن به ۹۰%وزن مغز در بزرگسالی می‌رسد.این با رشد شگفت انگیز زبان به همان اندازه همراه است یعنی متوسط خزانه واژگان در حدو د۵۰ تا تقریبا ۱۰۰۰۰ کلمه می‌رسد.از آنجا که کلمات نظام مشترک برای شناسایی چیزهای دنیای پیرامون است و اهداف و افکار رهیافت پایورانه همراه با آن ها نیز توسط زبان برچسب زده می‌شوند، بنـابراین، با فقدان نظام مشترک شناسایی این علائم دردنیایمان، قدرت امیدواری نیز از بین خواهد رفت. همین طور باید دقت کرد که تفکر امیدوارانه بازتاب تعامل با اشخاص و اشیاء پیرامون ما است. به طور خلاصه، زبان سیستمی را برای شناسایی اهداف و نیز افکار رهیاب و پایورانه که ما را به آن اهداف نیل می‌کنند، فراهم می‌سازد. به همین دلیل جوانه های امید توسط زبان می رویند. در این دوره، الگو سازی از طریق قصه گویی که در آن قهرمان قصه برای رسیدن به اهداف از نظم خاصی پیروی می‌کند، بسیار مؤثر است.زیرا کودکان با وجود مخالفتی که می‌کنند نظم و پیش‌بینی چنین قصه هایی را دوست دارند. به ویژه قهرمان داستان برای کودکان نمونه ای از تفکر امیدوارانه است. در قصه ها قهرمانان آنجنانی ما را با موانع و مشکلاتی مواجهه می‌کنند که باید بر آن ها غلبه کنند.این جاست که بچه ها می‌توانند اعمال و کارهای سناریوسازی شده ای را بیاموزند که به آن ها می آموزد از مخمصه خلاص شوند و در آینده به صورت ذخایر با ارزشی استفاده خواهند شد.(نقل از بهاری،۱۳۸۸).

سال‌های میانه کودکی(سنین۱۳-۷ سالگی):

ویژگی بارز این دوره آن است که “کودک می‌تواند دلیل تغییر را بخواند “. کودک پیش دبستانی سعی دارد به مهارتهایی مجهز شود که او را قادر می‌سازند که”بخواند”.در مدت کوتاه و در یک چشم به هم زدن، کلمات معنی مرموزشان را به کودک نشان می‌دهند و از آن زمان به بعد به به عرضه کلمات و معانی آن ها ادامه می‌دهد .این موفقیت چشمگیر “من می توانم بخوانم “نه برای مدتی طولانی بلکه برخی مواقع،منبع شادمانی کودک است. بدین ترتیب، از ۷ تا ۱۲ سالگی توجه کودک به سمت استفاده از خواندن به عنوان ابزاری برای افزایش پایه دانش و معلومات خود جلب می شود. از منظر نظریه امـید،بچه ها در سال‌های میانی باید با داستان هایی درباره فعالیت های پیگیری اهداف مواجه شوند،مثل سرگذشت کسانی که اهداف دشواری را در نظر گرفته اند و برای رسیدن ‌به این اهداف با موانعی مواجه شده اند .حتی داستان هایی درباره مشاهیر گذشته به سهم خود جذاب هستند.زیرا کودکان واقعا تشنه الگوی خوبی از امید هستند.در این دوره،کودک می‌تواند ‌بر اساس حجم و سرعت ظرفیت فکری و سرعت در پردازش و یادسپاری اطلاعات، اهداف همراه با راه های رسیدن ‌به این اهداف را به روشنی تجسم کند.در ذهن بچه های دختر و پسر در سال‌های میانی کودکی مزایایی که با امید مرتبط است،وجود دارد(نقل از بهاری،۱۳۸۸).

سال‌های نوجوانی(سنین۱۸-۱۳ سالگی):

درآغاز دوره نوجوانی،پسر و دخترها چند هویت به دست می آورنــد.این قبیل هویت ها اساسا به موقعیت هایی بستگی دارد که در آن ها خود را پیدا می‌کنند. نقش فشار گروه همتایان در این جریان بسیار مهم است و نوجوانان تقریبا در هر مسیر قابل تجسمی به جلو و عقب کشیده می‌شوند.با این حال ،در مراحل پایانی نوجوانی ثبات بسیاری حتی در موقعیت های مختلف زندگی وجود دارد. به علاوه،دراواخراین دوره،بسیاری از دختر و پسرهای نوجوان تصورات روشنی ازموقعیت های جسمی و روانی و ترجیحات اوقات فراغت دارند.(نقل از بهاری،۱۳۸۸) .

اندازه گیری امید به زندگی و کاربرد آن:

برآورد محاسبه امید به زندگی در دنیا توسط سازمان های مختلفی از جمله سازمان بهداشت جهانی برنامه توسعه سازمان ملل و بنیاد کودکان سازمان ملل با توجه به مطالعات همه گیر شناسی و آماری در هر جامعه خاص و الگوی مرگ و میر آن جامعه اندازه گیری و نشان داده می شود.

امید به زندگی از شاخص های بسیار مهم سلامتی و رفاه می‌باشد توسط مقیاس ها و شاخص های مختلفی نشان داده می شود مثلا برنامه توسعه سازمان ملل امید به زندگی از بدو تولد را با شاخص معروف خود توسعه انسانی که به ارزیابی عملکرد پیشرفت جوامع در توسعه انسانی می پردازد و اندازه گیری کرده و به کار می‌گیرد. با توجه به مطالعات انجام شده امید به زندگی از بدو تاریخ بشر تا کنون سه برابر شده است با این حال تفاوت چشمگیری هنوز بین جوامع توسعه یافته و در حال توسعه در این مورد وجود دارد. جوامع صنعتی برای افزایش امید به زندگی طی قرن اخیر برنامه ریزی و سازمان دهی شده اند( بادی^[۷۱]، ۲۰۰۰).

مطالعات همه گیر شناسی نشان می‌دهد امید به زندگی در کشور های توسعه یافته پایین می‌باشد ، شاید بتوان عامل و شرایط اقتصادی را در امید به زندگی دخیل دانست با این حال عوامل متعددی از جمله نژاد و ژنتیک وضعیت روانشناختی کل جوامع ، درآمد سرانه ملی در اندازه گیری امید به زندگی متاثر می‌باشد( دولینگ^[۷۲] ، ۲۰۰۲).

افزایش امید به زندگی در جوامع باعث تاثیر گذاری زیادی در عرصه بهداشت از جمله تعبیر سیاست‌های بهداشتی، عرصه صنعتی اقتصادی و همچنین تغییر بافت جامعه و خانواده شده است( لی^[۷۳] و هاردلی^[۷۴] ، ۱۹۹۹).

امید درمانی و تاثیرات آن