1. 1. ماده ۶۵ قانون ثبت : امضای ثبت سند پس از قرائت آن به توسط طرفین معامله یا وکلای آن‌ ها، دلیل رضایت آن‌ ها خواهد بود. ↑

1. 1. ماده ۵۶ قانون ثبت : اسناد باید حرف به حرف از اول تا آخر متن و حاشیهٔ سجل و ظهر ثبت شود. ↑

1. 1. حمیتی واقف، احمدعلی، حقوق ثبت، نشرحقوقدان-دانش نگار، چاپ دوم، سال ۱۳۸۴، صفحه ۷۶ ↑

1. 1. آدابی، حمیدرضا، حقوق ثبت تخصصی، تهران، انتشارات جنگل، چاپ دوم، سال ۱۳۸۸، صفحه ۱۷۴ ↑

   

1. 1. شهیدی، مهدی، ادله اثبات دعوی و ادله اثبات احکام، مجله کانون وکلا، ش ۱۴۶ و ۱۴۷، صفحه ۱۲۵ و ۱۲۶، بهار و تابستان ۱۳۶۸ ↑

1. 1. Multimedia System ↑

1. 1. 1. عبدالهی محبوبه، دلیل الکترونیکی در دعوای حقوقی، پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد، استاد راهنما مرتضی شهبازی نیا، دانشگاه تربیت مدرس، ۱۳۸۷ ↑

   

1. 1. ناصری فرزانه، انعقاد قراردادهای الکترونیکی و قابلیت استنادی آن در محاکم، پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد، استاد راهنما پرویز ساورایی، دانشگاه شهید بهشتی، سال تحصیلی ۸۸-۸۹، صص ۴۴-۴۵ ↑

1. 1. کاتوزیان ناصر، اثبات و دلیل اثبات، جلد دوم، نشر میزان، چاپ دوم، تهران، ۱۳۸۴، ص ۱۲٫ ↑

1. 1. لیان دبلفن زویه، حقوق تجارت الکترونیک، مترجم زرکلام ستار، مؤسسه‌ مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، چاپ دوم، تهران، ۱۳۹۰٫ ↑

1. 1. کاتوزیان ناصر، پیشین، ص ۱۸۳٫ ↑

1. 1. لینان دبلفن زویه، پیشین، ص ۱۱۴٫ ↑

1. 1. عبدالهی محبوبه، پیشین، ص ۱۱۴ ↑

1. 1. ناصری فرزانه، پیشین، ص ۸۸ ↑

1. 1. ماده ۱۳ – به طور کلی، ارزش اثباتی «‌داده پیام»‌ها با توجه به عوامل مطمئنه ازجمله‌تناسب روش های ایمنی به کار گرفته شده با موضوع و منظور مبادله «‌داده پیام»‌ تعیین‌می‌شود. ↑

1. 1. ‌ماده ۱۴ – کلیه «‌داده پیام»‌هائی که به طریق مطمئن ایجاد و نگهداری شده‌اند از‌حیث محتویات و امضای مندرج در آن، تعهدات طرفین یا طرفی که تعهد کرده و کلیه‌اشخاصی که قائم‌مقام قانونی آنان محسوب می‌شوند، اجرای مفاد آن و سایر آثار در حکم‌اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضائی و حقوقی است.‌ماده ۱۵ – نسبت به «‌داده پیام» مطمئن، سوابق الکترونیکی مطمئن و امضای‌الکترونیکی مطمئن انکار و تردید مسموع نیست و تنها می‌توان ادعای جعلیت
      به«‌داده‌پیام» مذبور وارد و یا ثابت نمود که «‌داده پیام» مذبور به جهتی از جهات قانونی از‌اعتبار افتاده است. ↑

1. 1. Art9. (2) Information in the form of a data message shall be given due evidential weight. In assessing the evidential weight of a data message, regard shall be had to the reliability of the manner in which the data message was generated, stored or communicated, to the reliability of the manner in which the integrity of the information was maintained, to the manner in which its originator was identified, and to any other relevant factor. ↑

1. 1. رسول مظاهری و علیرضا ناظم، ارزش اثباتی داده پیام و امضای الکترونیکی، نشریه نامه حقوقی، ۷۰، ج ۴، شماره ۲، ۱۳۸۷، ص ۵۳ ↑

1. 1. لینان دبلفن زویه، پیشین ص ۱۹۵٫ ↑

1. 1. کریمی ریکنده، معصومه، قابلیت استناد اسناد الکترونیکی در دعاوی حقوقی : مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و انگلستان، پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد، استاد راهنما عبدالله شمس، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۷٫ ↑

1. 1. _ D. n° ۲۰۰۲-۱۴۳۶, ۳ déc. 2002, préc. ↑

1. 1. __ Virginie LECHNER RESILLOT .la signature électronique et l’acte authentique. Mémoire en vue de l’obligation du diplôme supérieur du notariat. Université JEAN MOULIN LYON 3. 2002 p 46 s. ↑

1. 1. _ C. com., art. L. 110-3. ↑

1. 1. _ Cass. com., 4 oct. 2005, n° ۰۴-۱۵۱۹۵, inédit : Juris-Data n° ۲۰۰۵-۰۳۰۱۰۱٫ ↑

1. 1. _ L. Grynbaum, La preuve littérale et la signature à l’heure de la communication électronique : Communic., Comm. électr. nov. 1999, p. 9 s. // J. Huet, Preuve et sécurité juridique en cause dans l’immatériel’Arch. Phil. Du droit, 1999, p. 163 s. // A. Prüm, L’acte sous seing privé électronique : réflexions sur une démarche de reconnaissance in Mélanges M. Cabrillac, ibid., p. 255 s. // I. de Lamberterie, L’écrit dans la société de l’information, in Mélanges en l’honneur de D. Tallon, Paris, Société de législation comparée, 1999, p. 119 s. // C. Pisani, L’acte dématérialisé, Arch. Phil. Du droit, 1999, p. 153 s. // M. Vivant, Un projet de loi sur la preuve pour la société de l’information, Lamy Droit de l’informatique, Bull. n° ۱۱۷, ۱۹۹۹, E, p. 1// É. A. Caprioli, Le juge et la preuve électronique (à paraître en 2000 in Actes du colloque organisé à la Faculté de droit de Strasbourg, 8 et 9 oct. 1999), publié sur le site de M. L. Thoumyre, à l’adresse suivante : http ://www.juriscom.net dans la partie “Doctrine”// Jean-François BLANCHETTE. Modernité et intelligibilité du droit de la preuve français. Communication Commerce électronique n° ۳, Mars 2005, Etude 13. ↑

1. 1. _ É. A. Caprioli, Le juge et la preuve électronique (à paraître en 2000 in Actes du colloque organisé à la Faculté de droit de Strasbourg, 8 et 9 oct. 1999), publié sur le site de M. L. Thoumyre, à l’adresse suivante : http ://www.juriscom.net dans la partie « Doctrine ». ↑

1. 1. _Article 1133 du code civil : « (…) est illicite, quand (…) est prohibée par la loi, quand (…) est contraire aux bonnes moeurs ou à l’ordre public. » ↑

1. 1. _ M. Vivant, C. Le Stanc, L. Rapp, M. Guibal et J.-L. Bilon, Le droit probatoire général : Lamy Droit de l’informatique et des réseaux, 2002, n° ۳۱۸۹٫ ↑

1. 1. _ Cl. Lucas de Leyssac, Les conventions sur la preuve en matière informatique, in X. Linant de Bellefonds, Informatique et droit de la preuve, Éd. des Parques, 1987, p. 147, 148 et 151. ↑

1. 1. _ D. Ammar, Preuve et vraisemblance. Contribution à l’étude de la preuve technologique : RTD civ. 1993, p. 499, pt. I (B) (1) (a) et (b). ↑

1. 1. __V. P. Catala, Écriture électronique et actes juridiques, in Mélanges Michel Cabrillac : éd. Litec 1999, p. 91 et s. ↑