اگر مدل مضربی CCR خروجی محور را ثانویه کنیم، مدل پوششی CCR خروجی محور حاصل می شود.
در این تحقیق از مدل های مضربی CCR-I و CCR-O استفاده می‌کنیم.
۳-۵-۲ روش اندرسون – پترسون (A & P)
با توجّه به اینکه واحد های غیر کارا با کسب امتیاز کارایی قابل رتبه بندی هستند امّا واحد های کارا با بهره گرفتن از مدل های کلاسیک تحلیل پوششی داده ها قابل رتبه بندی نیستند، بنابرین در این تحقیق از روش اندرسون – پترسون برای رتبه بندی واحد های کارا استفاده می‌کنیم.
اندرسون و پترسون در سال ۱۹۹۳ یک رویه جدید برای رتبه بندی واحد های کارا ارائه دادند. این روش قادر است امتیاز کارایی مربوط به هر واحد کارا را از طریق حذف کردن محدودیت مربوط به آن واحد در مدل اوّلیه، به بیشتر از یک برساند و به این ترتیب می‌تواند واحد های کارا را رتبه بندی نماید. ( Adler et al, 2002, 253 )
همان طور که در فصل دوّم نیز گفته شد این روش به شرح زیر است :
قدم ۱ . مدل مضربی یا پوششی CCR را برای واحد های تحت بررسی حل می‌کنیم تا واحد های کارا و غیر کارا مشخص شوند. در صورتی که واحد تحت ارزیابی واحد K باشد مدل مضربی آن به صورت زیر خواهد بود:
مدل CCR مضربی برای واحد K
قدم ۲ . فقط واحد های کارایی را در نظر بگیرید که امتیاز آن ها در قدم اوّل معادل یک شده و از مجموعه محدودیت قدم اوّل، محدودیت مربوط به آن واحد را از مدل مضربی یا متغیر متناظر با آن را از مدل پوششی حذف و دوباره مدل را حل می‌کنیم. به طور مثال اگر واحد K واحدی کارا باشد، در این قدم محدودیت مربوط به آن را از مدل مضربی حذف کرده و مدل به شکل زیر در می‌آید:
مدل AP برای واحد کارآی K
از آنجا که در قدم ۲ محدودیت مربوط به واحد تحت بررسی که حد بالای آن عدد ۱ است، حذف می شود مقدار کارایی می‌تواند بیش از ۱ شود. به این ترتیب، واحد های کارا با امتیاز های بالاتر از یک رتبه بندی می‌شوند. ( مهرگان، ۱۳۹۱، ۱۲۰-۱۱۹ )
۳-۶ متغیر های ورودی و خروجی
با توجّه به مطالعه مقالات کار شده در زمینه تحقیق حاضر، که بخشی از آن ها به طور خلاصه در بخش پیشینه تحقیق آورده شده اند، همچنین با مشورت و صلاحدید افراد خبره و همینطور با توجّه به امکان دسترسی به داده ها و اطلاعات مورد نظر، متغیر ها را به این شرح در نظر گرفتیم:
- متغیر های ورودی :
تعداد اعضای هیئت علمی: اصلی ترین منابع انسانی که در تمام گروه‌های آموزشی به فعالیت های آموزشی و پژوهشی مشغولند. اعضای هیئت علمی در گروه‌های آموزشی مورد نظر این تحقیق، دارای رتبه های علمی استاد، دانشیار، استادیار، مربی می‌باشند.
تعداد دانشجویان موجود: منظور تعداد دانشجویانی است که در هر نیمسال تحصیلی ثبت نام به عمل آوردند.
- متغیر های خروجی :
تعداد فارغ التحصیلان: دانشجویانی که موفق به گذراندن مقطع تحصیلی که در آن مشغول تحصیل بودند، گشته اند.تمام گروه‌های آموزشی به دنبال افزایش تعداد فارغ التحصیلان هستند. این مؤلفه منعکس کننده کیفیت و کمیّت آموزش توسط هیئت علمی است.
تعداد کار های پژوهشی اعضای هیئت علمی (اعم از مقالات و طرح های پژوهشی): در کنار آموزش، از اعضای هیئت علمی انتظار می رود که در کار های پژوهشی همچون انتشار مقالات، کتب، طرح پژوهشی و ارائه در کنفرانس ها شرکت نمایند. دستاورد های پژوهشی اعضای هیئت علمی در این تحقیق شامل مقالات و طرح های پژوهشی می‌باشد.
به دلیل اینکه اعضای هیئت علمی دارای رتبه های مختلفی می‌باشند، به هر یک از رتبه ها با توجّه به درجه اهمیت آن ها وزن مخصوصی دادیم. به اینصورت : استاد ۶ ، دانشیار ۵ ، استادیار ۳ ، مربی ۱
به همین ترتیب چون کار های پژوهشی شامل مقالات و طرح پژوهشی می‌باشد، با توجّه به درجه اهمیت آن ها، به مقالات وزن ۵ و به طرح پژوهشی ۴ می‌دهیم.
۳-۷ داده های جمع آوری شده
داده های مربوط به متغیر های ورودی و خروجی واحد های تصمیم گیری که همان گروه‌های آموزشی هستند، برای سال ۱۳۹۲ در جدول زیر آورده شده است:
جدول ۳-۱ : داده های تحقیق
گروه‌های آموزشی
(DMUs)
تعداد دانشجویان
(ورودی ۱)
تعداد اعضای هیئت علمی
(ورودی ۲)
تعداد فارغ التحصیلان
(خروجی ۱)
تعداد کار های پژوهشی
(خروجی ۲)
پرستاری
۵۴۸
دانشیار ۱
استادیار ۲
مربی ۸
۱۰۶
طرح پژوهشی ۵
مقالات ۲
تربیت بدنی
۵۹
استادیار ۴
مربی ۴
۳۸
طرح پژوهشی –
مقالات ۷
جغرافیا
۶۰
استاد ۱
دانشیار ۱
استادیار ۷
مربی ۴
۳۷
طرح پژوهشی –
مقالات ۹
حسابداری
۳۳۸
استادیار ۱
مربی ۸
۱۵۴
طرح پژوهشی ۱
مقالات ۱
زبان و ادبیات انگلیسی
۵۲۴
استادیار ۱
مربی ۱۱
۱۱۵
طرح پژوهشی ۱
مقالات ۲
زبان و ادبیات فارسی
۱۰۸
استادیار ۶
مربی ۴
۴۴
طرح پژوهشی ۱
مقالات ۷
شیمی
۵۷۰
دانشیار ۱
استادیار ۱۳
۱۲۳
طرح پژوهشی ۳
مقالات ۲۰
علوم سیاسی
۲۵۲
استادیار ۳
مربی ۴
۶۶
طرح پژوهشی ۲
مقالات –
فیزیک
۷۴
استادیار ۵
مربی ۲
۱۱
طرح پژوهشی ۴
مقالات ۲
مامایی
۴۰۳
استادیار ۱
مربی ۷
۴۴
طرح پژوهشی –
مقالات ۲
مدیریت دولتی
۴۳۶
دانشیار ۱
استادیار ۵
۸۶
طرح پژوهشی –
مقالات ۸
مدیریت صنعتی
۳۲۳
دانشیار ۲
استادیار ۱
مربی ۶
۷۴
طرح پژوهشی ۱
مقالات ۴۱
مهندسی کشاورزی
۳۱۱
دانشیار ۳
استادیار ۱۰
مربی ۱۲
۹۳
طرح پژوهشی ۳
مقالات ۸۴
میکروبیولوژی
۵۰۱
استادیار ۴
مربی ۳
۷۰
طرح پژوهشی ۲
مقالات ۲
همان طور که گفته شد، به دلیل اینکه اعضای هیئت علمی دارای رتبه های مختلفی می‌باشند، به هر یک از رتبه ها وزن مخصوصی دادیم. به اینصورت : استاد ۶ ، دانشیار ۵ ، استادیار ۳ ، مربی ۱
بنابرین، برای محاسبه تعداد اعضای هیئت علمی از رابطه زیر استفاده می‌کنیم:
تعداد اعضای هیئت علمی = ( مربی ) ۱ + ( استادیار ) ۳ + ( دانشیار ) ۵ + ( استاد ) ۶
