۱۱- خود انضباطی ناکافی[۱۰۸]
افراد دارای این طرحواره نمی توانند به گونه ای کارآمد و با کفایت خود را کنترل کنند. تحمل ناکامی در کسب هدفهای فردی برای این افراد بسیار دشوار است و در صورت ناکامی، به سبک بسیار افراطی هیجانهای خود را بیان می‌کنند و رفتار تکانشی از خود بروز می دهند(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
حیطه چهار: هدایت شدن توسط دیگران[۱۰۹]
بیمارانی که در این حیطه قرار می گیرند تأکید زیادی بر ارضای نیازهای دیگران در مقایسه با نیازهای خودشان دارند واین کار را برای کسب تأیید، حفظ ارتباط عاطفی و اجتناب از تنبیه انجام می دهند. خانواده این بیماران به گونه ای با آنها برخورد کرده اند که فرد به این باور رسیده است که تحت شرایطی مورد پذیرش قرار خواهد گرفت. به عبارت دیگر، محیط همراه با پذیرش بدون قید و شرط در خانواده هرگز برای این افراد وجود نداشته است. در چنین محیطی کودک آموخته است که به منظور کسب محبت، توجه و تأیید دیگران، باید بسیاری از نیازها و خواسته های خود را سرکوب کند. در چنین محیطی، نیازها و خواسته های گروه به نیازها و خواسته های کودک ارجحیت دارد(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱۲ – فدا کردن[۱۱۰]
در این طرحواره، فرد احساس می کند که به گونه ای اغراق آمیز در کنترل دیکران است(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱-فداکردن نیازها؛
۲- فداکردن هیجانها[۱۱۱]
این بیماران براین باورند که آرزوها، نقطهنظرها و احساس های آنها بیارزش هستند واهمیتی برای دیگران ندارند. این افراد به طور مداوم از هر چیزی احساس نارضایتی می‌کنند و نسبت به عدم ارضای نیازها و هیجانهای خود بسیار حساس هستند. معمولا” این وضعیت منجر به خشم در آنها می شود که با علامتهای غیر انطباقی از جمله رفتارهای پرخاشگر- منفعل یا برون ریزی بروز پیدا می‌کند(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱۳ – قربانی کردن خویشتن[۱۱۲]
در این طرحواره، فرد داوطلبانه و خود- خواسته در پی ارضای نیازهای دیگران است، حتی اگر نیازهای خودش برآورده نشود.علتهای عمدهای که این افراد بیان می‌کنند، عبارتند از پیشگیری از ایجاد هر گونه ناراحتی و درد در دیگران، اجتناب از احساس گناه ناشی از خودخواهی و تداوم ارتباط با دیگران این افراد نسبت به بروز ناراحتی و درد در دیگران بسیار حساس هستند(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱۴- تأیید جویی- پذیرش جویی[۱۱۳]
افراد دارای این طرح واره، تأکید افراطی بر کسب تأیید، به رسمیت شناخته شدن و مورد توجه قرار گرفتن از جانب دیگران دارند، تا به این وسیله بتوانند تجربه ذهنی امنی از خود به دست آورند. تجربه ذهنی فرد فرد از اعتماد به نفس خودش ,به گونه ای بنیادین به واکنش دیگران بستگی دارد۰ گاهی اوقات، این طرحواره در این بیماران، موجب تأکید اغراق امیز بر ظاهر، توجه و احترام می شود(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
حیطه پنج: هوشیاری افراطی و بازداری[۱۱۴]
در این حیطه، بر سرکوبی احساسهای خود انگیخته، تکانهها، اولویتها و پیروی از قانونهای انعطاف ناپذیر و تدوین شده، تأکید افراطی می شود، تا حدی که حتی ممکن است منجر به از دست دادن شادی، لذت، خود – ابرازی، آرامش، رابطه های بین فردی نزدیک و سلامتی شود۰ خانوادهای که این افراد در آن پرورش یافته اند، معمولا” تنبیهگر، پرتوقع، کمالگرا، پیرو قانون، سرکوب کننده هیجانها و اجتناب کننده از هر گونه خطا، شادی و آرامش بوده است. طرحوارههای این حیطه عبارتند از(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱):
۱۵- منفی گرایی- بد بینی[۱۱۵]
در این طرحواره، تمرکز مستمر و نافذی بر جنبه های منفی زندگی، از جمله مرگ، فقدان، گناه، تعارض، خیانت و غیره وجود دارد و در عین حال، جنبه های مثبت زندگی کوچک شمرده میشوند یا گرفته می شود. این وضغیت معمولا” شامل ترسی غیر عادی از خطا کردن است، که می تواند به مشکلهایی از جمله مشکل مالی و فقدان منجر شود. چون این افراد پیامدهای منفی ناشی از رویدادهای مختلف را به گونه ای اغراق آمیز ادراک می‌کنند، به طور مستمر دچار نگرانی دیرپا، گوش به زنگ بودن (هوشیاری دائمی ) و بلا تصمیمی هستند(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱۶- بازداری هیجانی[۱۱۶]
افراد دارای این طرحواره، احساسها، ارتباطها و رفتارهای خودانگیخته خود را محدود می کند، تا بتوانند به این ترتیب از عدم تأیید دیگران، احساس شرم یا از دست دادن کنترل اجتناب ورزند. شایع ترین جنبه های این بازداری شامل موارد زیر است(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱):
۱-بازداری از خشم و پرخاشگری ؛
۲- بازداری تکانه های مثبت؛
۳- مشکل دربیان ضعفها یا بیان آزادانه احساس ها، نیازها وغیره؛
۴-تأکید افراطی بر سرکوبی هیجانها.
۱۷- استاندارهای ناعادلانه / عیب جویی افراطی[۱۱۷]
باور زیر بنایی در این طرحواره این است که فرد باید تمامی تلاش خود را به منظور دستیابی به استانداردهای درونی شده بسیار انعطافناپذیر در زمینه رفتار و عملکردش انجام دهد، تا به این ترتیب از مورد سرزنش قرار گرفتن توسط دیگران اجتناب کند. غالب اوقات، این افراد احساس می‌کنند که تحت فشار هستند و در کسب لذت، آرامش، اعتماد به نفس و رضایت در رابطه های بین فردی مشکلات اساسی دارند. این طرحواره به صورت کمال گرایی، قانون های انعطاف ناپذیر و اشتغال ذهنی با فشار زمان و کارآمدی در حد کمال بروز پیدا می کند(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
۱۸-تنبیه
افراد دارای این طرحواره معتقدند در صورتی که خطایی مرتکب شوند، باید به طور شدیدی تنبیه شوند. آنها در قبال افرادی که استانداردها را رعایت نمیکنند، شدیداًً پرخاشگر، بیتحمل، تنبیه گر و خشمگین هستند. معمولاً ، این طرحواره به صورت دشواری در بخشیدن خود یا دیگران در صورت ارتکاب خطا ظاهر می شود(رافائل و یانگ، ۲۰۱۱).
