از دیگر مزایای سیستم برنامه ریزی منابع سازمان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• • کاهش زمان تولید محصول و ارائه آن به بازار، افزایش کیفیت محصولات و خدمات ارائه شده به مشتریان و پشتیبانی از رشد و توسعه کسب و کار (Xue et al., 2005; Dey et al., 2010; Zhu et al., 2010; Wu et al., 2008; Momoh et al., 2010; Wu, 2011; Dezdar and Ainin, 2011; Lea et al., 2005; Sanchez et al., 2009; Sawah et al., 2008; Tarantilis et al., 2008; Basoglu et al., 2007; Morton and Hu, 2008).

• • تغییر دید وظیفه ای به دید فرایندی در سازمان و فراهم آوردن امکان کنترل کارا و مؤثر فعالیت ها، فرایندها و منابع داخلی و خارجی سازمان (Akkermans et al., 2003; Dillard et al., 2005; Yusuf et al., 2006; Hakim and Hakim, 2010; Nikookar et al., 2010; Benders et al., 2006).

• • • بهبود ارتباط با مشتریان، فراهم آوردن قابلیت متناسب سازی برای مشتری و تطبیق بیشتر با نیازهای وی، افزایش سرعت و دقت در یافتن فرصت ها و حل مشکلات سازمان (Hunton et al., 2003) و افزایش قابلیت سازمان در تخمین تقاضا و پاسخ گویی سریع به نیازمندی های مشتریان خود و تغییرات محیطی (Yeh et al., 2007; Jack and Kholeif, 2008; Ng et al., 2002; Momoh et al., 2010; Velcu, 2010; Wu, 2011).

  

• • افزایش رضایت مندی مشتری در تمام فرایندهایی که وی با آن ها درگیر است، از لحظه سفارش تا دریافت و حمل ونقل محصولTarantilis et al., 2008; Zhu et al., 2010; Verville et al., 2007) Momoh et al., 2010;).

  

• • تسهیل دسترسی به اطلاعات مورد نیاز افراد، جلوگیری از صرف زمان‌های تکراری تولید اطلاعات درباره موضوعات واحد و تبدیل دانش ضمنی به دانش صریح در سازمان (Tarantilis et al., 2008; Sanchez et al., 2009; Benders et al., 2006; Yazgan et al., 2009;).

• • فراهم آوردن انعطاف لازم برای سازمان جهت انجام تغییرات به منظور تطابق با تغییرات محیطی (Poston and Grabski, 2001; Al-Mashari et al., 2003;).

• • تسهیل یادگیری، توانمند سازی کارکنان و تقویت روحیه و ایجاد رضایت کارکنان سازمان و کاهش نیروی انسانی مورد نیاز سازمان (Chan and Vasarhelyi and Allesd, 2005; Hallikainen et al., 2009; Tarantilis et al., 2008; Jack and Kholeif, 2008; Momoh et al., 2010; Wu, 2011;).

• • تسهیل نظارت بر عملکرد در زمان دل خواه خصوصاً در سازمان های چند ملیتی و به الطبع آن بهینه سازی عملیات این گونه از سازمان ها در سطح جهانی (Enquist and Juell-Skielse, 2010; Rajagopal , 2002).

• • استانداردسازی فرآیندهای سازمانی بر اساس بهترین تجربیاتی که شرکت های عرضه‌کننده نرم‌افزار از سازمان های مختلف به دست آورده‌اند(Basoglu et al., 2007; Hunton et al., 2003; Dillard et al., 2005; Enquist and Juell-Skielse, 2010; Samaranayake, 2009).

• • افزایش ارتباط با کلیه ذی نفعان، سازمان های دیگر، امکان ایجاد همکاری های تجاری، سرمایه‌گذاری های مشترک ، ادغام برای سازمان ها با هزینه کمتر و بازدهی بیشتر و نتیجه بهتر (عالم تبریز، ۱۳۸۷؛ Dillard et al., 2005).

• • فراهم شدن زیر ساخت لازم به منظور پرداختن به مدیریت زنجیره تامین و مدیریت روابط مشتریان (Basoglu et al., 2007).

• • کاهش موانع داخلی و خارجی و ایجاد بستر لازم به منظور وارد شدن به فضای کسب و کار الکترونیک (Dey et al., 2010; Liao et al., 2007; Morton and Hu, 2008; Wu, 2011؛ عالم تبریز، ۱۳۸۷).

• • شفافیت اطلاعات، دسترسی بهتر و سریعتر به اطلاعات مورد نیاز برای مدیریت، ایجاد یکپارچگی سازمانی از بعد اطلاعاتی و افزایش سازگاری در اطلاعات موجود در سازمان و کاهش در زمان درجمع آوری و پردازش اطلاعات (Chan and Vasarhelyi and Allesd, 2005; Basoglu et al., 2007; Dillard et al., 2005; Hakim and Hakim, 2010; Malhotra and Temponi, 2010; Pham, 2008; Wier et al., 2007; Velcu, 2010; Samaranayake, 2009; Vandaie, 2008).

• • این سیستم سازمان را مجبور به بازنگری دیدگاه ها و فرایندهای کسب و کار از طریق به کار گیری مهندسی مجدد ^[۴۴]می کند که به طور معمول این بازنگری منجر به تغییرات بنیادین و استاندارد شدن فرایندهای سازمان، هماهنگی بین بخش های سازمان، افزایش کارایی فرایندها و کاهش زمان انجام آن ها می‌گردد ( Basoglu et al., Wu, 2011; Wagner et al., 2011 2007; Wier et al., 2007). ‌بنابرین‏ فعالیت های اصلی و مکرر سازمان می‌توانند به روش هوشمند انجام گیرند. این امر موجب کاهش زمان مورد نیاز جهت انجام فعالیت های سازمان، اعمال کنترل های داخلی فعالیت های اصلی به روش هوشمند و جلوگیری از اعمال سلایق شخصی در انجام فعالیت های اصلی و مکرر سازمان خواهد شد (Pham, 2008; Wagner et al., 2011; Zhu et al., 2010; Jack and Kholeif, 2008)

• • ایجاد زمینه گزارشگیری مستمر و به موقع در سازمان و ایجاد بستر فرهنگی انضباط اقتصادی (Wu, 2011 Cao et al., 2010;).

• هماهنگی و نظارت بر عملکرد در زمان واقعی، افزایش بهره وری، کارایی و بهبود عملکرد سازمان و متعاقبا افزایش ارزش و سود سازمان (Annamalai and Ramayah and Lo, 2011; Yazgan et al., 2009; Zhu et al., 2010; Xue et al., 2005; Ifinedo, 2008; Wier et al., 2007; Yeh et al., 2007; Dillard and Yuthas, 2006; Dillard et al., 2005; Cao et al., 2010; Momoh et al., 2010; Annamalai and Ramayah and Lo, 2011; Chan and Vasarhelyi and Alles, 2011; Dezdar and Ainin, 2011; Chou and Chang(a), 2008; Nikookar et al., 2010; Cebeci, 2009 ).

با توجه به حقایق فوق، واضح است که چرا سیستم برنامه ریزی منابع سازمان به عنوان یکی از مهم ترین تحولات در فناوری اطلاعات و همچنین محبوب ترین نرم افزار های کسب و کار استاندارد در دهه گذشته شناخته شده است. در صورتی که سازمانی موفق به پیاده سازی صحیح این سیستم شود، مزایای بسیاری کسب خواهد کرد. لیکن همان گونه که پیشتر اشاره شد، موانع متعددی در راستای پیاده سازی موفقیت آمیز این سیستم در سازمان ها وجود دارد. در ادامه ‌به این موانع اشاره می‌گردد.

• 1. موانع پیاده سازی سیستم برنامه ریزی منابع سازمان