1. 1. شاهاک،اسراییل،تاریخ یهود آیین یهود،ترجمه رضا آستانه پرست،تهران، ۱۳۸۶،ص ۶۴ ↑

1. 1. توفیقی،حسین،آشنایی با ادیان بزرگ،تهران،انتشارات صدرا،۱۳۷۹،ص ۱۱۴ ↑

   

1. 1. هاکس،جیمز،قاموس کتاب مقدس،ترجمه حسین توفیقی،تهران،انتشارات کتاب ماه دین،۱۳۸۷،ص ۲۶۸ ↑

1. 1. توفیقی،حسین،آشنایی با ادیان بزرگ،ص ۱۱۴ ↑

1. 1. انجیل لوقا، ۱۳ : ۵ ↑

1. 1. انجیل،اعمال رسولان، ۲ : ۳۸ ↑

1. 1. همان، ۳ : ۱۹ ↑

1. 1. انجیل لوقا، ۱۵ : ۷ ↑

1. 1. همان، ۱۵ : ۱۰ ↑

1. 1. نجفی،محمد حسن بن باقر،جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام،جلد چهل و یکم،تهران،انتشارات چاپخانه اسلامی،۱۹۸۱م،ص ۱۰۹ ↑

1. 1. طباطبایی یزدی،العروه الوثقی،جلد اول،قم،دفتر تبلیغات اسلامی،بی تا،ص ۳۷۰ ↑

1. 1. مرعشی شوشتری،محمد حسین،تقریرات درس حقوق جزا،دوره دکتری،مدرسه عالی شهید مطهری،تهران،نیمسال اول سال تحصیلی۱۳۷۶ـ ۱۳۷۵،صص ۱۰ـ ۱ ↑

1. 1. www.parastookhanom.persianblog.ir ↑

1. 1. مطهری،مرتضی،آشنایی با قرآن،جلد هشتم،تهران،۱۳۸۲،صص ۱۰۶ و ۱۰۷ ↑

1. 1. سیوطی،جلال الدین عبدالرحمن بن ابوبکر،درالمنثور،جلد دهم،نجف،مطبعه الآداب،بی تا،ص ۶۰ ↑

1. 1. الخلیل بن احمد عمر،العین،نجف،۱۴۰۰ه.ق،ذیل واژه «نصح» ↑

1. 1. راغب اصفهانی،ابوالقاسم حسین بن محد،المفردات الفاظ القرآن، ذیل واژه«نصح» ↑

1. 1. سیوطی،جلال الدین عبدالرحمن بن ابوبکر،درالمنثور،ص ۶۰ ↑

1. 1. مکارم شیرازی،ناصر،تفسیر نمونه،جلد بیست وچهارم،قم،۱۳۷۱،ص ۲۹۰ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،ص ۹۰ ↑

1. 1. فرقان، ۷۰ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،ص ۲۸ ↑

1. 1. طباطبایی یزدی،العروه الوثقی،ص ۳۷۲ ↑

1. 1. همان،ص ۶۱۲ ↑

1. 1. نجفی،محمد حسن بن باقر،جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام،جلد دوازدهم،ص ۱۳۱ ↑

1. 1. نجفی،محمد حسن بن باقر،جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام،جلدبیستم،ص ۱۰۲ ↑

1. 1. نجفی،محمد حسن بن باقر،جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام،جلد پنجم،ص ۵۱ ↑

1. 1. www.rasekhoon.ir ↑

1. 1. جمعی از نویسندگان،فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت،جلد دوم،پژوهشکده باقرالعلوم،تهران،۱۳۸۰،ص ۶۵۲ ↑

1. 1. فرقان، ۷۱ ↑

1. 1. طباطبایی،محمد حسین،المیزان فی تفسیر القرآن،ترجمه محمد موسوی همدانی،جلد اول،قم،دفتر انتشارات اسلامی،۱۳۶۳، ص ۲۰۴ ↑

1. 1. مکارم شیرازی،ناصر،تفسیر نمونه،ص ۱۱۴ ↑

1. 1. توبه، ۱۱۸ ↑

1. 1. www.rasekhoon.net ↑

1. 1. حر عاملی،محمد بن حسن،وسایل الشیعه،جلد هجدهم،بیروت،انتشارات دارالعلم،چاپ چهاردهم،۱۳۸۱،ص ۵۳۰ ↑

1. 1. همان،ص ۳۲۸ ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. موسوی بجنوردی،میرزا حسن،القواعد الفقهیه،جلد هفتم،قم،نشر الهادی،چاپ ششم،۱۳۷۷،ص ۳۳۳ ↑

1. 1. همان،ص ۳۳۴ ↑

1. 1. همان،ص ۳۳۵ ↑

1. 1. همان،ص ۳۳۶ ↑

1. 1. همان،ص ۳۳۸ ↑

1. 1. مائده، ۳۹ ↑

1. 1. طه، ۸۲ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار، جلد هفتاد و پنجم،ص ۳۵ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد هفتادوهشتم،ص ۸۱ ↑

1. 1. ۳ مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد ششم،ص ۳۲ ↑

1. 1. بقره، ۲۷۹ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد هفتاد و پنجم،ص ۳۲۹ ↑

1. 1. حسینی،علی،مجله معرفت،شماره هفتم به نقل از فیض کاشانی،محجه البیضاء ↑

1. 1. صبحی صالح،نهج البلاغه،باب المختار من الحکم،حکمت ۱۴۷ ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. انصاری،خواجه عبدالله،کشف الاسرار،جلد دوم،ترجمه روان فرهادی،تهران،۱۳۷۴،صص ۴۵۲ـ۴۵۱ ↑

1. 1. انصاری،خواجه عبدالله،منازل السایرین،ترجمه روان فرهادی،تهران،۱۳۸۱،صص ۲۹ـ ۲۸ ↑

1. 1. نوری طبرسی،میرزا حسین،مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل،جلد دوم،قم،چاپ دوم،۱۴۰۵ه.ق،ص ۳۴۸ ↑

1. 1. حرعاملی،محمد بن حسن،وسایل الشیعه،جلد یازدهم،کتاب الجهاد،باب هجدهم،تهران،۱۳۸۲،ص ۳۴۹ ↑

1. 1. اعراف، ۹۷ ↑

1. 1. منافقین، ۱۱ و ۱۰ ↑

1. 1. کلینی،محمد بن یعقوب،اصول کافی،جلد دوم،نجف،۱۴۰۷ه.ق،ص ۴۴۰ ↑

1. 1. نساء، ۱۷ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد هفتادوهفتم،ص ۱۰۴ ↑

1. 1. همان،ص ۲۰۸ ↑

1. 1. مائده، ۱۸ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد ششم،ص ۳۲ ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. توبه، ۱۰۴ ↑

1. 1. شوری، ۲۵ ↑

1. 1. مجلسی،محمد باقر،بحارالانوار،جلد ششم،ص ۲۱ ↑

1. 1. قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ ↑

1. 1. قانون حدود و قصاص مصوب ۱۳۶۱ ↑

1. 1. البته با استناد به آیات ۳۳و۳۴ سوره مائده و روایات وارده و اجماع فقهای شیعه و با توجه به ماده ۲۹ قانون تشکیل دادگاه های کیفری ۱و۲ مصوب ۱۳۶۸، در صورت توبه محارب قبل از دستگیری، مجازات ساقط خواهد شد. ↑

1. 1. مرعشی شوشتری،محمدحسن،نشریه دیدگاه های حقوقی،شماره سوم،۱۳۷۵،ص ۲۶ ↑

1. 1. قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ ↑

1. 1. موسوی خمینی،روح اله،تحریرالوسیله،جلد دوم،تهران،مؤسسه تنظیم ونشرآثارامام خمینی،۱۳۷۹،صص ۴۱۷ـ۴۱۶ ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. خویی،ابوالقاسم،تکملهالمنهاج،جلد اول،قم،مؤسسه احیای آثار امام خویی،بی تا،ص ۱۸۶ ↑

1. 1. طوسی،محمدبن حسن،تهذیب الاحکام،جلد دهم،قم،مؤسسه نشر اسلامی،بی تا،ص ۱۲۲ ↑

1. 1. کلینی،محمدبن یعقوب،اصول کافی،جلد هفتم،نجف،مطبعه الآداب،۱۴۱۰ه.ق،ص ۲۲۰ ↑

1. 1. حرعاملی،محمدبن حسن،وسایل الشیعه،باب شانزده از مقدمات حدود،جلد هشتم،بیروت،مکتبه الاسلامیه،چاپ پنجم،۱۴۱۰ه.ق،ص ۲۲۷ ↑

1. 1. محقق حلی،ابوالقاسم جعفربن حسن،شرایع الاسلام،جلد چهارم،نجف،مطبعهالآداب،چاپ اول،۱۴۰۸ ه.ق،ص ۱۳۹ ↑

1. 1. خویی،ابوالقاسم،تکملهالمنهاج،ص ۱۸۵ ↑

1. 1. همان،ص ۱۸۶ ↑

1. 1. مرسله: حدیث مرسل به معنای خاص و آن حدیثی است که تابعی به معصوم نسبت داده، بدون آنکه از واسطه و ناقل نامی برده شود. مثلاً سعید بن مسیب بگوید: قال رسول الله (به نقل از ضیاء الدرایه، ص ۳۸) ↑

1. 1. شیخ صدوق،محمد بن علی بن بابویه،من لا یحضره الفقیه،جلد چهارم،تهران،نشر صدوق،چاپ اول،۱۴۰۹ه.ق،ص ۴۴؛ طوسی،محمد بن حسن،تهذیب الاحکام،جلد دهم، ص ۱۲۹ ↑

1. 1. حرعاملی،محمد بن حسن،وسایل الشیعه،باب سوم از ابواب حد،حد سرقت،بیروت،انتشارات دارالعلم،چاپ چهاردهم،۱۳۸۱ص ۴۸۸ ↑

1. 1. خویی،ابوالقاسم،تکملهالمنهاج،ص ۳۰۹ ↑