ج)مدیریت عملکرد- نگاه مدیران به فن آوری اطلاعات می‌تواند عملکرد مدیران و تصمیمات آن ها را جهت دهی کند این نگرش به فن آوری اطلاعات می‌تواند نگرش هزینه ای و نگرش دارایی باشد.جدول( ۲-۲) تفاوت این دو نگرش را نشان می‌دهد (جهانگیری، ۱۳۸۶، ص۳۵).

جدول (۲-۲)ادراک مدیران از فن آوری اطلاعات (جهانگیری، ۱۳۸۶، ص۳۵)

موضوع

IT به عنوان هزینه

IT به عنوان دارایی

ارزش به دست آمدۀ ناشی از سرمایه گذاری در فن آوری اطلاعات
محاسبۀ ROI فن آوری اطلاعات مشکل و سازمان از وارد شدن در عرصۀIT ناخوشایند است
محاسبه ROI فن آوری اطلاعات مشکل است سازمان بر این باور است که IT می‌تواند مفید باشد.
فن آوری اطلاعات چقدر مهم است
استفادۀ استراتژیک از IT به عنوان یک عامل غیرمرتبط مدنظر قرار نمی گیرد
استفاده استراتژیک از IT مدنظر است.
چگونه برای فن آوری اطلاعات برنامه ریزی می شود
برنامه های IT رامتخصصان یا مروجان متعصب می نویسند.
برنامه های استراتژیک IT در برنامه های کسب و کار پیش‌بینی می شود.
عملکرد سیستم اطلاعاتی چگونه ارزیابی می شود
بدبینی کلی ‌در مورد سیستم های اطلاعاتی وجود دارد
عملکرد سیستم اطلاعاتی به عنوان برناه های تبلیغاتی معمولی به حساب می‌آید.
استراتژی ITچیست
خیلی از کاربران برای IT مورد استفاده قرار نمی گیرند
سیستم اطلاعاتی سازمان در برگیرنده کوچک ترین عناصر سازمانی است
بینش مدیران د رمورد نقش IT
مدیران نقش محدودی را در کسب وکار برای IT در نظر می گیرند
مدیران از IT به عنوان عامل تغییر در کسب وکار استفاده می‌کنند
چه انتظاری از مسوولان IT وجود دارد
مسوولان IT به عنوان متخصصان و مدیران وظیفه ای تلقی می‌شوند
مسوولان IT نقش اساسی در کسب و کارهای شرکت دارند.

۲-۱-۲۰) تصمیم گیری ‌در مورد فن آوری اطلاعات

اولین قدم در اجرای وظایف مدیریت، تصمیم گیری است، لیکن با توجه ‌به این که تصمیم گیری بدون وجود اطلاعات و برقراری ارتباطات لازم میسر نیست،پایه اجرایی چنین وظیفه ای فراهم آوردن اطلاعات لازم برای مدیریت است(مومنی ۱۳۸۰، ص ۷).

در تصمیم گیری های کلیدی مرتبط با فن آوری اطلاعات، مدیران عالی سازمان ها باید نقش اصلی داشته باشند و از تفویض اختیار در این تصمیمات کلیدی خودداری کنند. مدیران فن آوری اطلاعات برای اتخاذ بسیاری از تصمیمات مدیریتی در حوزۀ فن آوری اطلاعات افرادی مناسب هستند اما واگذاری حق اتخاذ تصمیم در موضوعاتی به آن ها که بر راهبردهای سازمان تاثیر عمده دارند جایز نیست زیرا سنخیتی با وظایف آن ها ندارد. به همین دلیل مدیران عالی باید به منظور تولید ارزش واقعی ناشی از سرمایه گذاری در فن آوری اطلاعات و اجتناب از بروز فاجعه ای اطلاعاتی نقش اصلی را در اخذ شش تصمیم مهم به عهده گیرند که سه تصمیم اول نقش راهبردی^[۱۲۶] وسه تصمیم بعدی جنبه عملیاتی^[۱۲۷] و اجرایی^[۱۲۸] دارد (احمدی و همکاران ۱۳۸۳، ص ۴۴).

۲-۱-۲۰-۱)انواع تصمیمات از نظر سایمون- به نظر سایمون (تصمیمات برنامه ریزی شده)^[۱۲۹] تکراری و روتین بوده و در جایی که مراحل کار تعریف شده در حال اجرا می‌باشد، به کار می‌روند. (تصمیمات غیر برنامه ریزی شده)^[۱۳۰] نوظهور و ساخت نیافته می‌باشند. هیچ روش شناخته شده ای برای تعیین نوع مسأله وجود ندارد، زیرا تا به حال مشاهده نشده یا طبیعت و ساختار آن پیچیده می‌باشد و یا به قدری مهم است که استحقاق سنت شکنی را دارد (بهشتیان، ۱۳۷۸، ص ۲۹۶).

۲-۱-۲۰-۲)تصمیم گیری و سطوح مدیریت- ساختار مدیریت هر سازمانی را می توان به صورت مثلثی طبقه بندی کرد. در این مثلث سه طبقه مدیریت وجود دارد که به ترتیب عبارتند از: (مومنی، ۱۳۸۰، ص ۱۷۵)

ـ سطوح مدیریت راهبردی یا سطوح مدیریت عالی که سیاست های کلان سازمان را طراحی و اجرا می‌کند.

ـ سطوح مدیریت راهکاری با مدیران اجرایی که مجری سیاست های مدیران عالی و راهبردی سازمان هستند.

ـ سطوح مدیریت عملیاتی و کارشناسی که معمولا وظایف روزمره (اجرایی) و فعالیت های یکنواخت رابه عهده دارند.

در سطوح مدیریت راهبردی، تصمیمات مدیریت جنبه حیاتی دارد و برای مأموریت‌ ها و هدف های تعیین شده سازمان است. مدیران در سطوح عملیاتی عموما تصمیمات خود را به طور روزمره می گیرند و مجریان تصمیمات راهبردی و راهکاری سازمان هستند، این نوع وظایف شامل استخدام کارکنان، سفارش کالا و برنامه های زمانبندی فعالیت ها می شود. در حالی که در سطوح راهکاری به چگونگی اجرای راهبردها پاسخ داده می شود و در نهایت در سطوح عملیاتی چگونگی اجرای تصمیمات راهکاری (مومنی، ۱۳۸۰، ص ۱۷۵).

۲-۱-۲۱) وضعیت فن آوری اطلاعات در ایران و جهان

ایرانیان در گذشته با ساماندهی سیستمی برای انتقال سریع و رسمی اطلاعات، سهم بزرگی در تشکیل و نهادینه سازی اولین سیستم انتقال اطلاعات داشته اند و اولین گام ها را در ایجاد جامعه اطلاعاتی جهانی برداشته اند، به نحوی که به راحتی نمی توان اختراع این فن آوری های نوین اطلاع رسانی را به طور کامل به اروپائیان نسبت داد. با توجه به شاخص جامعه اطلاعاتی^[۱۳۱] بانک جهانی^[۱۳۲] با تکیه بر ۲۳ متغیر، توانایی شهروندان هر کشور برای مبادله اطلاعات در داخل و خارج کشور سنجیده شده است. در طبقه بندی انجام شده، پنج گروه با عناوین پیشتازان (۱۵ کشور)، کشورهای دارای برنامه ورود به عصر اطلاعات (۱۲ کشور) کشورهای شتابان برای دیجیتالی شدن (۱۶ کشور)، که جمع این سه گروه ، یک سوم کشورهای جهان را تشکیل می‌دهند، کشورهایی که با منابع محدود مالی در آستانه حرکت ‌به این سمت هستند (۱۲ کشور) گروه پنجم شامل ایران و کشورهای تازه واردی (۱۵ کشور) که هنوز زیر ساخت های لازم را ندارند مشخص شده اند (خوارزمی، ۱۳۸۱، ص ۴۳).