۳-۹- فرایند پرونده هسته­ای ایران از آغاز تا توافق ژنو:

پس از افشای فعالیت هسته­ای ایران توسط برخی از سرویس های اطلاعاتی و جاسوسی غرب، جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۱ رسماً دستیابی خود به فناوری هسته­ای را اعلام کرد. در مقابل نیز غرب به رهبری آمریکا به موضوع هسته­ای ایران اعتراض کرد، و موجبات بازشدن پرونده ایران در شورای حکام را فراهم آورد. (کارور، ۲۰۰۵، ۴۹)

در پی این مطرح شدن این موضوعات بود که گزارش البرادعی (مدیر کل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی) درباره برنامه هسته­ای تهران، به صدور اولین قطع نامه شورای حکام علیه ایران در خرداد ۱۳۸۲ انجامید و نخستین زمزمه های تعلیق بر اثر درخواست رسمی جامعه جهانی برای «تعلیق^[۳۱]۱» هسته­ای ایران مطرح شد. ۱۳ مهر همان سال، حجت الاسلام حسن روحانی (دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی) پس از انتصاب به عنوان مسئول ارشد تیم مذاکره کننده هسته­ای، در دیداری با البرادعی در تهران، آمادگی ایران را برای پذیرش «پروتکل الحاقی^[۳۲]۲» رسماً اعلام کرد. وزرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان در ۲۹ مهر ۱۳۸۲ برابر با ۲۱ اکتبر ۲۰۰۳ به دعوت حسن روحانی به تهران سفر کردند که این نشست نهایتاًً به معاهده سعدآباد^[۳۳]۳ منجر شد.

با وجود تعلیق فعالیت ها از سوی ایران، دومین قطعنامه علیه ایران توسط انگلیس، فرانسه و آلمان در آذرماه ۱۳۸۲ در شورای حکام به تصویب رسید. تیم هسته­ای متعهد شد پروتکل الحاقی را امضا و به منظور اعتمادسازی، پیش از تصویب قانونی پروتکل، مفاد آن را اجرا کند. (همان، ۵۰)

(البته در راستای بهره برداری از دستاوردهای هسته­ای، تأسیسات UCF اصفهان با کارکرد ویژه پروژه تبدیل اکسید اورانیوم (UO2) به کیک زرد و سپس تبدیل آن به تترا فلوراید اورانیوم (UF4) در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۲ راه اندازی شد). ۲۸ شهریور ۱۳۸۳ ، قطعنامه شورای حکام علیه اقدامات هسته­ای ایران صادر شد. در این ضرب الاجل، شورا خواستار تعلیق «فوری و قابل اثبات» تمام فعالیت های مرتبط با غنی سازی در همه بخش ها شد. ۱۵ آبان ۱۳۸۳، یک ماه مانده به پایان ضرب الاجل، حسن روحانی برای مذاکره با نمایندگان سه کشور اروپایی به پاریس رفت. اروپا خواستار تعلیق نامحدود (حداقل ده سال) فعالیت هسته­ای ایران بود^[۳۴]۱٫ ۲۵ آبان ۱۳۸۳ تعلیق کوتاه مدت فعالیت تأسیسات هسته­ای و مجتمع UCF اصفهان را پذیرفت؛ و در مقابل اروپا متعهد شد حقوق ایران بر اساس NPT به رسمیت شناخته شود. (فرخی، ۱۳۸۷، ص ۷۸)

علی رغم پذیرش تعلیق کوتاه مدت از سوی ایران، در ۹ آذر ۱۳۸۳ ، شورای حکام قطعنامه­ای علیه ایران صادر کرد که طی آن بر تعلیق دائمی غنی سازی اورانیوم علی رغم مفاد موافقت نامه پاریس تأکید کرده و نیز امضاء پروتکل الحاقی را از سوی ایران خواستار شد. در ۱۴ مرداد ۱۳۸۴، طرف اروپایی با ارائه یک بسته پیشنهادی، از ایران خواست که فعالیت های چرخه سوخت خود را متوقف کند. اینجا بود که در ۱۵ مرداد ۱۳۸۴ ، ایران با ارائه پاسخی، بسته پیشنهادی غرب را رد کرد و فعالیت اصفهان از سر گرفته شد. در پاسخ ایران به نقض حقوق بین الملل، NPT ، بیانیه تهران و معاهده پاریس در بسته مذبور تصریح شده بود.

در ۱۵ بهمن ۱۳۸۴، شورای حکام موضوع هسته­ای ایران را به شورای امنیت ارسال کرد. پاسخ تهران، ادامه برنامه هسته­ای، تعلیق اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و بازگشایی تأسیسات نطنز و اراک بود. ارجاع پرونده هسته­ای به شورای امنیت، سرآغاز ورود ۵ عضو دائم این شورا و آلمان (۱+۵) به مذاکرات شد. در ۱۶ خرداد ۱۳۸۵ با سفر خاویرسولانا و نمایندگان پنج کشور به ایران، بسته پیشنهادی ۱+۵ در اختیار ایران قرار گرفت. (همان، ۷۹)

۱۵ و ۲۰ تیر ۱۳۸۵ ، طرفین درباره بسته ۶ ژوئن در بروکسل مذاکره کردند. اروپا منتظر پذیرش تعلیق مورد اشاره در بسته پیشنهادی، از سوی ایران بود. لاریجانی (مذاکره کننده ارشد ایران در آن وقت) پاسخ ایران را منوط به رفع برخی ابهامات موجود در بسته می­دانست. ۹ مرداد ۱۳۸۵ اولین قطعنامه شورای امنیت علیه فعالیت های هسته­ای ایران تصویب شد. طبق قطعنامه ۱۶۹۶، ۹ شهریور۱۳۸۵ پایان فرصت تعلیق فعالیت ها بود؛ اما ۴ شهریور همان سال مجتمع تولید آب سنگین اراک افتتاح شد. (نطنز آهاری، ۱۳۸۵، ۳)

۲۰ فروردین ۱۳۸۶ ایران رسماً اعلام کرد که به مرحله تولید صنعتی سوخت هسته­ای رسیده است. این خبر پاسخ قاطع جمهوری اسلامی به قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت (۴ فروردین ۱۳۸۶) بود. ۹ بهمن ۱۳۸۶ ، سوخت اتمی نیروگاه بوشهر که بارها به دلیل فشارهای سیاسی آمریکا و غرب به تأخیر افتاده بود به طور کامل ارسال شد و بدین ترتیب امکان تولید برق هسته­ای فراهم شد.

گروه ۱+۵ در راستای ادامه فشار بر توقف برنامه هسته­ای ایران، قطعنامه های ۱۷۴۷ (در مارس ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (در مارس ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (در سپتامبر ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (در ژوئن ۲۰۱۰) را نیز تصویب کردند؛ بر اساس این قطعنامه­ها محدودیت های مالی بر شرکت ها و افراد ایرانی افزایش یافته بود. (لینزر، ۲۰۱۱، ۱۲)

در عین حال مذاکرات نیز ادامه یافت. ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۷، بسته پیشنهادی ایران برای گفتگو درباره مشکلات همه جانبه منطقه و بین الملل ارائه گردید. ۱+۵ در ۲۵ خرداد متقابلاً بسته­ای پیشنهاد کرد که بازهم با پیش شرط تعلیق همراه بود. ۲۹ تیر ۱۳۸۷ نشست «ژنو۱» بر اساس مشترکات بسته های پیشنهادی ایران و اروپا با مذاکره جلیلی و سولانا برگزار شد و طرفین ، مذاکرات را سازنده ارزیابی کردند. (آمریکا برای اولین بار در این مذاکرات حضور داشت) ۲۰ فروردین ۱۳۸۸، در پاسخ به قطعنامه­ی ۱۸۳۵ شورای امنیت، ۲ نوع سانتیریفیوژ پیشرفته آزمایش شد و سانتریفیوژهای فعال نطنز به ۷ هزار رسید. همچنین ایران اعلام کرد طی ۵ سال، ۵۰ هزار سانتریفیوژ نصب می‌کند. در مذاکرات موسوم به «ژنو۲» در ۹ مهر ماه ۱۳۸۸، پیشنهاد مبادله سوخت ۵/۳ درصد با ۲۰ درصد مطرح شد که به معنای پذیرش حق غنی سازی ایران از سوی غرب بود. اختلاف بر سر چگونگی مبادله سوخت باعث توقف مذاکرات شد. محمود احمدی نژاد (رئیس جمهور وقت) در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۸۸ دستور تولید سوخت ۲۰ درصد را پس از تعلل طرف های مذاکره در تبادل سوخت صادر کرد. ‌بنابرین‏ غنی سازی ۲۰ درصد در ۲۰ بهمن ۱۳۸۸ در نطنز آغاز شد.

مذاکرات پس از ۱۵ ماه تعلیق، در ۱۵ آذر ۱۳۸۹ از سر گرفته شد. در دور اول این مذاکرات، ایران به محاکمه غربی ها ‌در مورد ترور دانشمندانش پرداخت. از آنجا که موضوع هسته­ای از نظر ایران غیرقابل مذاکره بود؛ درباره آن مذاکره نکرد. اول بهمن ۱۳۸۹ ، مذاکرات با ۱+۵ با دستور کار «گفتگو برای همکاری درباره مسائل مشترک» در استانبول شکل گرفت. در اینجا جلیلی به ۱+۵ اجازه طرح مباحث پاسخ داده شده در ژنو رانداد و در نتیجه نتایج برای ۱+۵ خوشایند نبود.

دور بعدی مذاکرات ایران و ۱+۵ در ۲۶ فروردین ۱۳۹۱ در استانبول آغاز شد. در این مذاکره که به «استانبول ۱» شهرت یافت؛ گری سیمور (مشاور ارشد کاخ سفید) حضور داشت در حالی که ریاست هیئت آمریکایی با وندی شرمن بود. (همان، ۱۳)

نشانگان عمومی سازگاری^[۵۷]

نشانگان عمومی سازگاری یک مدل بیو‌شیمیایی تنیدگی است که به وسیله هانس سلیه ارائه شده است. مفهوم عوامل تنیدگی‌آور به ‌عنوان عواملی که باعث تنیدگی می‌شود نیز به وسیله سلیه (۱۹۷۶) بیان شد.

سه مرحله در سازگاری عمومی وجود دارد، این سه مرحله عبارتند از:

۱٫ در مرحله اول یا واکنش اخطار^[۵۸]، فرد یک عامل تنیدگی‌آور اختصاصی را دریافت می‌کند و مکانیسم های دفاعی مختلف فعال می‌شوند.

۲٫ مرحله دوم سازگاری عمومی مقاومت ^[۵۹]است. حال با دریافت خط و بسیج منابع به وجود آورنده آن بدن سعی به سازگاری با عامل تنیدگی‌آور می‌کند.

۳٫ مرحله سوم یا خستگی^[۶۰] که نتیجه خستگی مکانیسم‌های سازگاری است. بدون دفاع برعلیه عوامل تنیدگی‌آور بدن ممکن است یا به استراحت بپردازد و یا مکانیسم‌های دفاعی خود را برای برگشت به حالت طبیعی بسیج نماید و یا خستگی کامل رخ دهد و مرگ پیش آید (ایلالی، ۱۳۷۶).

دیدگاه های مطرح شده ‌در مورد سازگاری اجتماعی

دیدگاه زیستی ـ روانی ـ اجتماعی

این مدل به صورت تلویحی، مدلی از سلامتی را ارائه می‏ دهد که شامل حالت ذهنی، توانایی انجام نقش‏های ارزشمند اجتماعی، رضایت از وضعیت جسمی و بدنی و مجموعه‏ای از متغیرهایی می‏ شود که اغلب به عنوان «کیفیت زندگی» مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته‏اند. در نظام پیاژه، سازش، تعادل بین درون سازی و برون سازی است. می‏توان سازش را ساختن مجموعه‏ای از روابط دانست که انسان خود را بین آن ها قرار می‏ دهد. چنین وضعیتی در نتیجه مجموعه واکنش‏هایی که فرد به وسیله آن ها رفتار خود را تغییر می‏ دهد تا بتواند به گونه‏ای موزون بر شرایط محیطی معین یا تجربه‏ای جدید پاسخ دهد (شادمان، ۱۳۸۳).

همان طور که به نظر می‏رسد مفهوم «سازش زیستی» معنایی نسبتاً دقیق داشته باشد، ولی وقتی جنبه‏ های روانی ـ اجتماعی سازگاری آدمی مطرح می‏ شود مسأله بسیار پیچیده می‏ گردد، چرا که این سازگاری شخصاً به خاطر حیات صورت نمی‏گیرد. از نقطه نظر روانی ـ اجتماعی سازگاری به خودی خود به طور انتزاعی وجود ندارد. فرد با چیزی، با موقعیتی و با یک محیط اجتماعی به طبع نظام‏های مرجع خود سازش یافته است که در ضوابط و معیارهای آن و آستانه خودداری از سازش را مشخص می ‏کند، ‌بنابرین‏ بدون توجه به جنبه‏ های روانی ـ اجتماعی مشکل است که بتوان حد و مرز این مفهوم را برای انسان مشخص کرد (شادمان، ۱۳۸۳).

دیدگاه تحلیل روانی

از دیدگاه تحلیل روانی به فردی سازگار گفته می‏ شود که واحد «من» قوی و سالم باشد یا بتواند میان دو پایگاه دیگر شخصیت یعنی «من و فرامن» تعادل و هماهنگی ایجاد کند تا این ها بتوانند به وظایف خود به خوبی عمل نمایند. در این دیدگاه، شخصیت آدمی همانند یک نظام پویای انرژی تصور می‏ شود که در یک تقسیم بندی از سه قسمت تشکیل شده است. هر یک از این سه نظام، نیروهای روانی مشخص دارند که دائم با یکدیگر در درون سیستم کلی شخصیت در حال فعل و انفعال می‏ باشند که مبتنی بر تعارض پایگاه‏های مربوطه می‏ باشند و ‌بنابرین‏ دیدگاه رفتار و حالات آدمی از جمله رفتارهای سازگار نتیجه عملکرد این نیروهای درونی است. از این دیدگاه ریشه و عمل همه ناسازگاری‏ها در تجربیات کودکی و در رابطه با چگونگی گذراندن مراحل تحول جستجو می‏ شود. در این راستا ناسازگاری که به دلیل وجود تعامل بین تکانه‏‏هایی که در جستجوی تخلیه و رهایی هستند از یک طرف دیگر به وجود می ‏آید. وقتی که تکانه‏ها نتوانستند در هشیاری تحمل شوند و فرد نتواند به طور مؤثری در برابر آنان دفاع کند، من راه دیگری ندارد جز اینکه نشانه های سازگاری ایجاد نماید که در این صورت هدف رفتار ناسازگار کاهش تنش یا تعارض است (دیلمی، ۱۳۸۰).

دیدگاه یادگیری اجتماعی

رویکردهای یادگیری اجتماعی، سازگاری انسان را به سان حل مسأله یا رفتار کنار آمدن در نظر می‏ گیرند. منظور ما از کنار آمدن، میزان یا درجه‏ای است که افراد می ‏توانند سه چالش مهمی را که برای موجودیت آن ها به وجود می ‏آید، برطرف کنند و یا حداقل کنترل نمایند. این چالش‏ها عبارتند از:

الف)‌چالش‏های مستقیم حاصل از محیط فیزیکی

ب) چالش‏های ناشی از محدودیت‏ها

ج) چالش‏های بین فردی مربوط به محیط

دیدگاه یادگیری اجتماعی، سازگاری یا قابلیت انطباقی فرد را به عنوان توانایی برآورده سازی و کنار آمدن با فشارهای روانی و مشکلات، همراه با حداقل بی‏نظمی در جریان مداوم زندگی که پیامدهای فوری و دراز مدت رفتار را در بر می‏ گیرد، مورد توجه قرار می‏ دهد (دیلمی، ۱۳۸۰).

دیدگاه علوم رفتاری

سازگاری از نظر علوم رفتاری عبارتند از:

۱ـ عمل برقراری رابطه رضایت بخش میان خود و محیط

۲ـ عمل پذیری و کردار مناسب و موافق محیط و تغییرات فیزیکی

۳ـ‌ سازگاری موجود زنده با تغییرات درونی و بیرونی (شعاری نژاد، ۱۳۷۰ به نقل از دیلمی ۱۳۸۰).

دیدگاه مراجع محوری

به اعتقاد راجرز^[۶۱] خویشتن پنداری فرد از اضطرب یا تجربه ارگانیزمی او ناهماهنگ و در تضاد است. هر موقع که ادراک یک فرد از تجربه خودش تحریف یا انکار شود، تا حدودی حالت ناهماهنگی میان «خود» و تجربیات فرد، یا حالت ناسازگاری روانی و آسیب پذیری به وجود می ‏آید و موجب پیدایش مکانیزم‏های دفاعی می‏ شود. در حقیقت فرد در مقابل تهدیدهای حاصل از ناهماهنگی میان تجربه و خویشتن پنداری، احساس اضطراب می ‏کند و سپس با بهره گرفتن از یکی از مکانیزم‏های دفاعی در مقابل تهدید و اضطراب حادثه به دفاع از خود می‏ پردازد. انسان روان نژند و ناسازگار با مشکل مواجه است زیرا ارتباطش‏را با خود و دیگران از دست داده است و روابطش نامطلوب است (شفیع آبادی و ناصری، ۱۳۷۷).

دیدگاه انسان گرایی

بر طبق مدل‏های انسان گرایی ـ هستی گرایی، رشد شخصیتی تحریف شده یا سد شده، به عنوان عامل عمده‏ای است که سلامت روان را تحت تأثیر قرار می‏ دهد. در این مدل تأکید روی انگیزه رشد در مقابل ایستایی لزوم بودن و شکل‌گیری خود است. اگر شخصی از فرصت‏های رشد محروم شود اضطراب، ناامیدی و ناکامی را تجربه خواهد کرد. تحریف طبیعت بشری به وسیله نیروهای محیطی نامطلوب به ناسازگاری منجر خواهد شد (رستمی،۱۳۸۰).

بر طبق نظر مزلو افرادی که بیشترین سازگاری را دارند آنهایی هستند که در سراسر مراحل زندگی خود به طور موفقیت آمیزی رشد کرده ‏اند و به بالاترین مرحله کمال یعنی خود شکوفایی رسیده‏اند. انسانی که به مرحله خود شکوفایی ارتقاء پیدا کرده، نیروهای بالقوه اساسی خویش را به کامل‏ترین صورت تحقق بخشیده است. شخص ممکن است تکانه‏های درونی را بازداری یا تعدیل کند و یا بکوشد تا خواست محیطی را به طریقی تغییر دهد تا تعارض را دفع نماید. پیاژه^[۶۲] به فرایند سازگاری اهمیت زیادی می‌داد. او اصطلاحات درون سازی ^[۶۳]و برون سازی^[۶۴] را به کار برد. منظور از این دو واژه به ترتیب تغییر نسبی خود شخص یا تغییر محیط است. هم درون سازی و هم برون سازی به حل تعارض‏ها می‏انجامد (رستمی، ۱۳۸۰).

دیدگاه روان شناسی شناختی

ج)آسان ، سریع و کم هزینه بودن دسترسی به اطلاعات شرکت‌های پذیرفته شده در بورس.

۳-۵) نمونه ی آماری

نمونه گیری یکی از مهم ترین ارکان علم آمار محسوب می شود . یک نمونه باید به گونه ای انتخاب شود تا علاوه بر تنوع ، به اندازه ی کافی بزرگ باشد تا نتایج حاصل ، قابل اعتماد باشند . در بسیاری از زمینه‌های کاربردی ، محققان درصدد تعیین پارامترهای جامعه هستند ولیکن دسترسی به آن ها به صورت مستقیم و یا به صورت سرشماری امکان پذیر نیست ، در نتیجه محققان ناچارند به نمونه هایی از جوامع آماری جهت استنباط پارامترهای مورد نظر اکتفا کنند . (سرهنگی-۱۳۸۰) . در پژوهش پیش رو ، کلیه ی عناصر جامعه ، یعنی کلیه ی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ، مشروط به داشتن شرایط زیر به عنوان نمونه انتخاب می‌گردند :

1. 1. پایان سال مالی شرکت‌ها بییست و نهم اسفندماه باشد .(دلیل این امر داشتن ویژگی “قابلیت مقایسه ی صورت‌های مالی” است و اینکه استفاده کنندگان از صورت‌های مالی بتوانند با مقایسه روند فعلی شرکت با روند قبلی ، تصمیمات مناسب و صحیحی را اتخاذ نمایند)

1. 1. تا قبل از سال ۱۳۸۸ در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده باشند .(دلیل این موضوع آن است که تعداد نمونه ی آماری در سال های مورد بررسی برابر باشد )

1. 1. اطلاعات مالی شرکت‌ها بالاخص اطلاعات مربوط به هزینه های حسابرسی می بایست در یادداشتهای همراه صورت‌های مالی ارائه شده و در دسترس باشد .

1. 1. 1. وقفه ی معاملاتی برای مدتی طولانی نداشته باشند ، طی دوره ی زمانی تحقیق تغییر سال مالی نداشته باشند و همچنین هر سال حداقل ۹۰ روز معاملاتی داشته باشند .

   

1. 1. جزء شرکت‌های هلدینگ ، سرمایه گذاری ، واسطه گری مالی ، بیمه و همچنین بانک‌ها نباشند .(شرکت‌های هلدینگ به دلیل اینکه باعث ایجاد چولگی در نتایج آماری می‌شوند ، از جامعه ی آماری حذف شده اند . شرکت‌های بیمه و همچنین بانک‌ها نیز به دلیل اینکه ماهیت دارایی آن ها با سایر شرکت‌ها دارای تفاوات هایی است از جامعه ی آماری حذف شده اند )

1. درمورد هزینه های حسابداری ، شرکتهایی که دارای زیان هستند و یا تغییرات درآمدی و هزینه ای بیش از ۵۰ درصد دارند ، از جامعه ی آماری حذف شده اند .

جدول ۳-۱ و ۳-۲ روند انتخاب نمونه ی آماری و جدول ۳-۳ نیز توزیع فراوانی شرکت‌های نمونه را بر حسب نوع صنعت نشان می‌دهد . نکته ی قابل توجه ‌در مورد انتخاب نمونه این است که با توجه به اینکه فرضیات مربوط به حق الزحمه ی حسابرسی است و یا مربوط به هزینه های حسابداری ، تعداد نمونه ها تفاوت خواهند داشت . تمامی اطلاعات مربوط به نمونه ها ‌به این صورت گردآوری شده اند : اطلاعات مربوط به صورت‌های مالی سال ۱۳۸۸ از سایت www.rdis.ir. اطلاعات مربوط به صورت‌های مالی از سال ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۲ از سایت www.codal.ir. اطلاعات مربوط به نرخ تورم نیز از سایت www.cbi.ir(بانک مرکزی) از نرم افزارهای کاربردی موجود در سایت بورس اوراق بهادار تهران نیز جهت اطلاعات اساسی مربوط به نمونه ها استفاده گردیده .

جدول۳-۱ : روند انتخاب نمونه مربوط به فرضیات چسبندگی حق الزحمه ی حسابرسی

تعداد کل شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تا پایان سال ۱۳۹۲

۴۷۶

تعداد شرکت‌های پذیرفته شده در بورس بعد از سال ۱۳۸۸

۱۱-

تعداد شرکتهایی که اطلاعات مربوط به حق الزحمه ی حسابرسی آن ها در دسترس نمی باشد

۹۸-

تعداد شرکتهایی که مابین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ فاقد حداقل ۹۰ روز معاملاتی بوده اند

۳۱-

تعداد شرکتهایی که مابین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ تغییر سال مالی داده‌اند یا سال مالی آن ها بیست و نهم اسفند نمی باشند

۵۳-

تعداد بانک‌ها و یا شرکتهایی که به صورت هلدینگ ، سرمایه گذاری ، واسطه گری مالی و بیمه بوده اند

۵۱-

تعداد شرکتهایی که ما بین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ در بورس فعال نبوده اند و یا از بورس حذف شده اند

۱۵۹-

تعداد شرکت‌های نمونه مربوط به فرضیات چسبندگی حق الزحمه ی حسابرسی

۷۳

جدول۳-۲ : روند انتخاب نمونه مربوط به فرضیات چسبندگی هزینه های حسابداری

تعداد کل شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تا پایان سال ۱۳۹۲

۴۷۶

تعداد شرکت‌های پذیرفته شده در بورس بعد از سال ۱۳۸۸

۱۱-

تعداد شرکتهایی که مابین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ اطلاعات صورت‌های مالی آن ها در دسترس نمی باشد

۲-

تعداد شرکتهایی که مابین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ فاقد حداقل ۹۰ روز معاملاتی بوده اند

۳۱-

تعداد شرکتهایی که مابین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ تغییر سال مالی داده‌اند یا سال مالی آن ها بیست و نهم اسفند نمی باشند

۵۳-

تعداد بانک‌ها و یا شرکتهایی که به صورت هلدینگ ، سرمایه گذاری ، واسطه گری مالی و بیمه بوده اند

۵۱-

تعداد شرکتهایی که ما بین سال‌های ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۲ در بورس فعال نبوده اند و یا از بورس حذف شده اند

۱۵۹-

تعداد شرکتهایی که زیان و یا تغییرات درآمدی و هزینه ای بیش از ۵۰ درصد داشته اند

۷۶-

تعداد شرکت‌های نمونه مربوط به فرضیات چسبندگی هزینه های حسابداری

۹۳

جدول ۳-۳) توزیع فراوانی شرکت‌های نمونه

ردیف

نوع صنعت

تعداد نمونه فرضیات حق الزحمه حسابرسی

تعداد نمونه فرضیات هزینه های حسابداری

۱

خودرو و ساخت قطعات

۱۲

۱۱

۲

سیمان ، آهن و گچ

۱۱

۱۸

۳

مواد و محصولات دارویی

۱۰

۵

۴

محصولات شیمیایی

۶

۱۰

۵

محصولات غذایی و آشامیدنی

۴

۶

۶

کاشی و سرامیک

۴

۵

۷

سایر محصولات کانی غیرفلزی

۴

۲

۸

فلزات اساسی

۳

۹

۹

استخراج کانه های فلزی

۳

۳

۱۰

ماشین آلات و تجهیزات

۲

۳

۱۱

منسوجات

۲

۱

۱۲

لاستیک و پلاستیک

۲

۱

۱۳

حمل و نقل ،انبارداری و ارتباطات

۲

۲

به گفته دیگر، از دیدگاه فارابی و ابن سینا و ابن رشد، کردار نیک باید بر شناخت چیزها پیشی جوید.
در این جا شایسته است نگاهی گذرا بیفکنیم به پدیده شناخت از دیدگاه ابن سینا؛چرا که وی می‏کوشد نظریه‏ای در زمینه شناخت فراهم آورد که به روشنی ذهن گرایانه است:جایگاه هستی شناختی صورت چیزها در جهان مادی هر چه باشد، صورتها در ذهن به هر روی، جایگاه هستی شناختی مشخصی دارند؛به گونه‏ای که موضوعات مستقیم شناخت ذهنی، همانی نیستند که در جهان بیرونی هستند.این صور ذهنی همچنین هنگامی که از نظر منطقی طبقه‏ بندی می ‏شوند، باز هم دگرگونی می‏پذیرند؛چنان که موضوعات منطقی اندیشه و سخن، یک سره از موضوعات برونی و نیز ذهنی یا عقلی متمایز می‏گردند.( Sary and sayyed Hossein، ۱۹۹۵، ص ۸۳۶). از دیدگاه ابن سینا، شناخت یک چیز باید بر پایه استدلال روش شناختی به پیش رود؛ نتیجه باید الهام شود؛ و در بهترین حالت، ذهن باید از این روند گام به گام آگاه باشد تا به درستی بتوان گفت که شناختی در کار است.با این همه، چنین شناختی را می‏توان بدون آگاهی کامل از گام‌هایی که به آن انجامیده است، به یاد آورد و نیز می‏توان آن را به دیگران منتقل ساخت.)همان، ۸۳۸).

۱۱-۳-۲ اضطراب اجتماعی:

اضطراب اجتماعی ( social anxiety disorder) یا هراس اجتماعی نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی شناخته می‌شود و حداقل بخشی از فعالیت‌های روزمره شخص را مختل می‌کند( Webmd.com، ۲۰۱۰،ص ۱۴-۴۰). اضطراب اجتماعی یک اختلال بسیار ناتوان کننده‌است که می‌تواند بسیاری از جنبه‌های زندگی فرد را مختل کند. در موارد شدید اضطراب اجتماعی می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تا حد نازلی کاهش دهد. بعضی از مبتلایان ممکن است ‌هفته‌ها از خانه خارج نشوند یا از بسیاری موقعیتهای اجتماعی مانند موقعیتهای شغلی و تحصیلی خود صرفنظر کنند.
اضطراب اجتماعی می‌تواند از نوع خاص یا specific (زمانی که فقط برخی موقعیتهای اجتماعی خاص موجب اضطراب می‌شود. مثل سخنرانی در حضور جمع) یا از نوع فراگیر(Generalized) باشد. اضطراب اجتماعی فراگیر عموما شامل نوعی نگرانی شدید، مزمن و پایدار می‌شود که فرد از قضاوت دیگران ‌در مورد ظاهر یا رفتارش و یا خجالت کشیدن و تحقیر شدن در حضور دیگران دارد. در حالی که شخص مبتلا معمولاً متوجه غیرمنطقی بودن یا زیاده روی در این احساس ترس و نگرانی می‌شود ولی غلبه کردن بر این ترس برایش بسیار سخت است. حداکثر حدود ۱۳٫۳ درصد مردم در مقطعی از زندگی خود معیارهای هراس اجتماعی را دارا هستند که نسبت مردان به زنان مبتلا ۲ به ۳ است Richard)، ۲۰۰۷، ص ۲۹-۳۰).
علائم جسمی که معمولاً همراه اضطراب اجتماعی هستند شامل سرخ شدن، تعریق زیاد، لرزش، تپش قلب، احساس دل آشوب و لکنت زبان می‌شود. در موارد نگرانی و ترس شدید حملات اضطرابی(panic attack) نیز ممکن است اتفاق بیافتد. تشخیص و دخالت زودهنگام در این اختلال می‌تواند به حداقل شدن علائم و کند شدن پیشرفت آن کمک قابل توجهی کند و از بروز عوارض بعدی نظیر افسردگی شدید جلوگیری نماید. بعضی از مبتلایان از الکل یا مواد مخدر و روانگردان برای کاهش ترس، افزایش اعتماد به نفس و عملکرد اجتماعی بهتر استفاده می‌کنند.

با توجه به اینکه این اختلال در بسیاری از نقاط جهان چندان شناخته شده نیست و ناشی از اختلالات شخصیتی فرض می‌شود مبتلایان به هراس اجتماعی معمولاً به خود درمانی روی می‌آورند. عامل دیگری که در این مسئله مؤثر است پرهیز مبتلایان از مراجعه به پزشک به علت خود اختلال است. این مسایل احتمال اعتیاد به مواد مخدر، روانگردان و تداخلات خطرناک دارویی را افزایش می‌دهد. فرد مبتلا را می‌توان به روش های دارویی یا روان درمانی یا هر دو درمان کرد. تحقیقات نشان داده درمان رفتاری- شناختی(cognitive behavior therapy) به صورت فردی یا گروهی در درمان اضطراب اجتماعی مؤثر است. هدف این روش تغییر الگوهای فکری و واکنش‌های فیزیکی فرد در موقعیتهای اضطراب زای اجتماعی است. با وجود اینکه این روش‌ها امروزه به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد بسیاری از مبتلایان به اضطراب شدید اجتماعی معتقدند این روش‌ها در موارد شدیدتر به تنهایی تاثیرگذار نیست و درمان‌های دارویی معمولاً نتایج بهتری به دنبال دارد.

۱۲- ۳- ۲ استفاده از موسیقی در آموزش:

آموزگاران می‌توانند برای تقویت فضای کلاس و یادگیری دانش‌آموزان راه های زیادی برای استفاده از موسیقی پیدا کنند. انواع مشخصی از موسیقی روی الگوی امواج مغز تأثیر می‌گذارند و فعالیت مغز را کند یا تند می‌کنند. بعضی معلمان گزارش داده‌اند که آهنگهای کلاسیک دانش‌آموزان را آرام و ساکت می‌کند، در حالی که مارش‌های نظامی تأثیر انرژی‌زا دارند. انواع مختلف موسیقی باید استفاده شوند تا قدرت شاگردان را برای تحلیل صداها و الگوهای موسیقیایی بیشتر کند و درک آن ها از نحوه برقراری ارتباط آهنگسازان توسط موسیقی شان را بالاتر ببرد. موسیقی می‌تواند وسیله ای قدرتمند برای تکمیل زمینه‌های درسی مختلف باشد. الگوها و سمبل‌های موسیقی، مفاهیم زیربنایی هستند که به قابل فهم‌تر کردن ریاضی کمک می‌کنند؛ برای مثال، یک ارتباط طبیعی این است که هنگامی که شاگردان ارزش نت های کامل، نصفه و یک چهارم را یاد می‌گیرند به آن ها کسر را نیز یاد بدهیم. ما می‌توانیم مطالعه تاریخ را با دیدن تاثیرات آهنگهای وطن‌پرستانه روی احساسات و رفتار مردم تقویت نماییم. اگر دانش‌آموزان یاد بگیرند که مردم چه طور از ضرب طبل و ترانه های دوره‌گردی استفاده کرده‌اند تا اطلاعات یا اجزای یک فرهنگ را از محلی به محل دیگر منتشر کنند، می‌توانند فهم بیشتری از ارتباط آن ها داشته باشند. در یک کلاس فیلمسازی یا داستان نویسی، دانش‌آموزان می‌توانند تجربه کنند که وقتی یک فیلم وحشتناک تماشا می‌کنند، چه طور انواع مختلفی از موسیقی احساس آن ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.وزن و قافیه مکانیزم های زیادی برای ذخیره اطلاعات که یادسپاری آن ها، مشکل بود را فراهم می‌سازند. همان گونه که قبلاً گفتیم، یادآوری اطلاعاتی که در قالب موسیقی یا قافیه باشد بسیار راحت‌تر از یادآوری همان اطلاعات در قالب نوشته است. بچه های کوچکی را در نظر بگیرید که آهنگ‌ها و شعرهای بچه‌گانه‌ای را که آموخته‌اند، به راحتی می خوانند. بچه های۵ ساله می‌توانند به طور خودآگاه با تقریباً دو تکه اطلاعات در یک زمان کار کنند که به نظر می‌رسد ظرفیت حافظه‌هایشان را بسیار محدود می‌کند(ولف، ۲۰۰۱).

۱۳- ۳- ۲ کاربرد موسیقی در اختلالات یادگیری:

برخی از فقها هم‌چون شیخ انصاری قائل به ثبوت مالکیت شأنی برای طبقه معدوم شده‌اند. به عقیده ایشان، طبقه معدوم دارای اختصاص موقت نظیر اختصاص بطن موجود است که با صیغه وقف، انشا و ایجاد شده و فقط در تحقق و وجود خارجی از آن متاخر است. به عبارت دیگر عین موقوفه در عین حال که ملک فعلی طبقه موجود است، ملک شأنی طبقه معدوم نیز می‌باشد. یعنی واقف با صیغه وقف، دو نوع مالکیت انشاء نموده است؛ یکی مالکیت فعلی برای طبقه موجود و دیگری مالکیت شأنی برای معدومین. نتیجه این مبنا آن است که اگر عین موقوفه – در موارد جواز بیع عین موقوفه – فروخته شد، ثمن آن هم همانند مبیع، ملک فعلی طبقه موجود ملک شأنی طبقه معدوم می‌باشد (انصاری، ۱۳۶۶: ص ۱۶۸).

برخی از فقهای پس از شیخ انصاری، مالکیت شأنی طبقات معدوم را نپذیرفته‌اند. به عنوان مثال محقق اصفهانی در این باره می‌فرماید: معدومین، هیچ گونه حق جعل شده‌ای از ناحیه شارع ندارند و مالکیت شأنی، یک سنخ خاص از مالکیت نیست، بلکه مالکیت شأنی عبارت است از قابلیت مالکیت و نه چیز دیگر (اصفهانی، ۱۴۰۹: ج ۱، ص ۲۶۵).

در مالکیت موقت نیز مالکیت مالکین موقت که به ترتیب، مالک عینی می‌شوند، همانند طبقات موقوف علیهم است. ‌بنابرین‏ بر مبنای شیخ انصاری می‌توان در مسئله مورد بحث هم قائل به مالکیت فعلی و مالکیت شأنی گردید. ‌به این صورت که مالکین موقت در زمان مالکیت خود دارای مالکیت فعلی و در غیر آن، دارای مالکیت شأنی هستند. مثلا اگر فرض کنیم که خانه‌ای ملک چهار نفر به صورت مالکیت زمانی فصلی باشد، در فصل بهار که فرضا خانه متعلق به «الف» است، این فرد مالک فعلی خانه بوده و سه نفر دیگر مالکیت شأنی بر آن دارند. اما بنابر مبنای گروه دوم نمی‌توان برای مالکین دیگر مالکیت شأنی تصور کرد؛ چرا که به عقیده این گروه، مالکیت شأنی چیزی جز قابلیت شخص برای مالک شدن نیست. ‌بنابرین‏ در زمان مالکیت فعلی یک مالک، مالکان دیگر حقی در آن مال ندارند.

به نظر می‌رسد با توجه به ماهیت مالکیت می‌توان گفت، مالکیت همان گونه که گروه دوم گفته‌اند، قابل تقسیم به دو نوع نیست و بر همین اساس، مالکیت شأنی سنخ خاصی از مالکیت نیست. اما بدیهی است که در مالکیت موقت نمی‌توان رابطه مالکین دیگر با عین را کاملا منقطع دانست و عین را ملک مطلق مالک موقت به شمار آورد. مالکیت امری عرفی و عقلایی است و عقلا همان گونه که مالکیت را برای شخص به طور موقت اعتبار می‌کنند، رابطه دیگر مالکین را هم کاملا منقطع و منتفی نمی‌دانند. به عبارت دیگر اگرچه مال در ملک مالک موقت بوده و مالکین دیگر هیچ گونه مالکیت فعلی و یا شأنی بر آن ندارند، اما هم‌چنان، رابطه‌ای ضعیف و اعتباری بین عین و مالکان دیگر برقرار می‌باشد. همین رابطه ضعیف را اگرچه نمی‌توان نوعی مالکیت شأنی دانست، اما باعث می‌شود که دایره اختیارات مالک موقت محدود شود.
ب) حدود اختیارات مالکین:

مهم‌ترین اثر مالکیت آن است که مالک بتواند در ملک خود تصرفات مالکانه بنماید، یعنی آزادانه از آن منتفع شود، آن را به انحاء مختلف به دیگران منتقل کند و انتفاعات ممکن را از آن ببرد. حدود اختیارات مالک در مواردی که مال‌ تنها یک مالک دارد، بسی گسترده و وسیع است، ولی در جایی که چند نفر نسبت به یک مال حق مالکیت دارند، چه به صورت مالکیت عرضی (مانند اشاعه) و چه به صورت مالکیت طولی (مانند مالکیت موقت)، اختیارات مالکان محدود می‌شود. اما سوال اصلی در اینجا این است که محدوده اختیارات مالکین موقت در این قراردادها چیست؟

نتیجه منطقی مبنای اول این است که هر یک از مالکین در زمان مالکیت فعلی خود حق هر گونه تصرف و استفاده‌ای را دارد، یعنی می‌تواند آن را به دیگری انتقال دهد یا هبه کند و… و همین مالکیت به وراث وی منتقل می‌شود. اما از آنجا که در همین زمان، افراد دیگری هم مالکیت شأنی بر آن مال دارند، تصرفات مالک تا آن اندازه مجاز و بلامانع است که لطمه‌ای به حق دیگران وارد نشود. چرا که عین در این صورت متعلق حق افراد دیگر می‌باشد، نظیر عین موقوفه و مرهونه که متعلق حق مرتهن و طبقات بعدی موقوف علیهم است. ‌بنابرین‏ در مالکیت موقت هیچ مالکی حق از بین بردن مال خود را ندارد، چرا که حق افراد دیگری به مال او تعلق گرفته و تصرفات او نباید باعث آسیب به حق دیگران شود و این امر، منافاتی با طبیعت مالکیت ندارد.

بنابر مبنای دوم، مالکیت شأنی چیزی جز شأنیت تملک نیست. ‌بنابرین‏ در زمان مالکیت یکی از ملاک، مالکین دیگر حقی در مال ندارند و لذا عین، فقط متعلق یک حق مالکیت فعلی است و حق دیگری به آن تعلق نگرفته است تا بحث محدود شدن اختیارات و تصرفات مالک شود. مقتضای مبنای اخیر اگرچه مجاز بودن مطلق تصرفات مالکانه توسط مالک است، اما به نظر می‌رسد حتی با پذیرش این مبنا هم نمی‌توان دست مالک را ‌در مورد هر گونه تصرفی – حتی تصرف منجر به تلف مال – باز گذاشت. زیرا این مورد از مصادیق تعارض قاعده تسلیط و لاضرر است و لذا باید بر آن اساس اظهارنظر شود.

فقها معمولا حدود اختیارات مالک را از قاعده تسلیط استفاده می‌کنند. این قاعده هر گونه تصرف و انتفاعی را برای مالک جایز دانسته است، اما قاعده لاضرر، محدوده اختیارات مالک را محدود می‌سازد. به همین جهت جواز تصرفات مالک در ملک خود در صورتی که به ضرر دیگران منتهی شود، مشروط به شرایط خاصی است. در اینجا ملاک ماده ۱۳۲ قانون مدنی می‌تواند برای ما راهگشا باشد. چرا که این ماده ‌بیان کننده موارد تعارض قاعده تسلیط و لاضرر می‌باشد و مقرر می‌دارد: «کسی نمی‌تواند تصرفی کند که مستلزم تضرر همسایه شود، مگر تصرفی که به قدر متعارف و برای رفع حاجت یا رفع ضرر از خود باشد».

روشن است که کلمه «همسایه» در این ماده نمی‌تواند شمول آن را محدود سازد و با توجه به مبانی فقهی آن می‌توان قاعده‌ای کلی را از این ماده استنباط نمود. چرا که ملاک این ماده شامل هر موردی است که تصرف مالک موجب ضرر دیگری شود. ‌بنابرین‏ در بحث حاضر می‌توان ‌در مورد برخی تصرفات مالکین موقت که موجب ضرر دیگر مالکین می‌شود، چنین اظهارنظر کرد که تصرفاتی مانند اتلاف و از بین بردن مال توسط یکی از مالکین موقت، چون به ضرر دیگر مالکین است و غالبا فاقد دو شرط مذکور در ماده فوق‌الذکر است، جایز نمی‌باشد.

از این گذشته، به اعتقاد بسیاری از فقها، قاعده تسلیط پیش از آنکه قاعده‌ای شرعی و تعبدی باشد، قاعده‌ای عقلایی بوده، بنای عقلا مهم‌ترین مدرک و مستند آن می‌باشد و نقش شارع مقدس در این قاعده تنها نقش امضایی است (مکارم شیرازی، ۱۳۸۷: ج ۲، ص ۲۹).